محمد بن خاوند شاه بن محمود ملقب به میر خواند مورخ نامی قرن ۹ ه و مولف تاریخ معروف روضه الصفا فی سیره الانبیاء و الملوک و الخلفاء که به روضه الصفا مشهور است، در سال (۹۰۳ یا ۹۰۴ ق) وفات یافت. پدرش در اصل از مردم بخارا بود، اما به بلخ سفر کرد و وی بیشتر عمر خود را در هرات گذرانید و مورد توجه خاص امیر علی شیر نوایی قرار گرفت و کتاب روضه الصفا را که در تاریخ عمومی عالم از بدو خلقت تا زمان خود اوست به نام آن وزیر نوشته است. (لغت نامه، ج ۱۳: ص ۱۹۴۱۴) کنیت او ابو القاسم است و امامیه وی را حجت قائم و مهدی منتظر و صاحب الزمان گویند.
ولادت امام مهدی رضی الله عنه مسما به اسم رسول و مکنا به کنیت آن حضرت و در سر من رای بود. در شب نصف شعبان سال ۲۵۵ ودر وقت وفات پدر پنج ساله بود و حق سبحانه او را در صغر سن حکمت داد چنانچه یحیی پیغمبر را، و او را در حال طفولیت امام گردانید چنانکه عیسی را در ایام کودکی نبی و مرسل گردانید. (1)

پاورقی :
 (1) روضه الصفا، ج ۳: ص ۵۹.