محمد غیاث الدین بن همام الدین ملقب به خواند میر از مورخین و مشاهیر در قرن دهم هجری و مورد توجه امیر علی شیر نوایی بوده است. خواند میر در سال ۹۳۲ ق به واسطه انقلابات داخلی هرات ناچار به هندوستان رفت و با بابر شاه هندی و سپس فرزندش همایون شاه انتساب یافت و کتاب قانون همایونی را به نام وی تالیف کرد. او در سال ۹۴۲ ق در اثنای سفر به گجرات رحلت کرد. جنازه اش را به دهلی انتقال داده و او را در کنار نظام الدین اولیا و امیر خسرو دهلوی دفن کردند.
از تالیفات او می توان به کتابهای اخبار الاخیار، تاریخ الوزراء و حبیب السیر فی اخبار البشر را نام برد. (ریحانه الادب، ج ۲: ص ۱۸۷ - ۱۸۶، معجم المولفین، ج ۸: ص ۴۳) ذکر امام موتمن، ابوالقاسم محمد بن الحسن (علیه السلام). تولد همایون آن در درج ولایت و جوهر معدن هدایت به قول اکثر اهل روایت در منتصف شعبان سال ۲۵۵ در سامرا اتفاق افتاد و آن امام ذو الاحترام در کنیت و نام با حضرت خیر الانام، علیه و آله تحف الصلاه و السلام الی یوم القیام موافقت دارد، و مهدی و منتظر و الخلف الصالح و صاحب الزمان و حجت و قائم از جمله القاب آن جناب است... و صاحب الزمان (علیه السلام) در زمان معتمد خلیفه در سال ۲۶۰ در سرداب سر من رای از نظر فرق برایا غائب شده.... (1)

پاورقی :
 (1) خواند میر: حبیب السیر، ج ۲: ص ۱۰۰.

نوشتن دیدگاه