کامل الزیارة باسنادش از زایده روایت کرده که حضرت علی بن الحسین علیه السلام فرمود یا زائده شنیده ام زیارت می کنی قبر امام حسین علیه السلام را گاه گاهی گفتم بلی فرمود برای چه زیارت می کنی و ترا در نزد سلطانت مکانت است که کسی را نمی گذارد به محبت ما و تفضیل ما و از ذکر فضائل ما و آنچه واجب است با این امت از حق ما گفتم والله قصدم خدا و رسولش است و اعتنا ندارم به خشم کسی و در سینه ام بزرگ نمی شود که به کسی مکروهی برسد به من فرمود این همین طور است والله همین طور است سه مرتبه این فرمایش را فرمود و جواب دادم پس فرمود مژده باز مژده باز مژده خبر می دهم به تو به چیزی که از اسرار مخزونه است وقتی که در طف رسید با آنچه رسید و کشته شد پدرم علیه السلام و کشته شد کسانیکه با او بودند از اولاد برادر و اصحاب و حرم و زنانش را حمل کردند بر آفتاب و ما را به کوفه بردند دیدم آنها(شهداء را) افتاده اند و پوشیده نیستند در سینه ام بزرگتر شد و غم غصه ام در سینه ام شدیدتر شد چنانکه نزدیک بود روحم بیرون آید عمه ام زینب کبری علیها السلام متوجه شدند و فرمودند ای باقی مانده جده و پدرم و برادرم از چه است این حالت گفتم چه طور نباشد و حال آنکه می بینم آقایم و برادرانم و عمهایم و اولاد عمم افتاده اند در خون خود غلطان برهنه شان کرده اند و کفن نمی کنند و کسی به ایشان نزدیک نمی شود گویا که از دیلم و خزر هستند فرمود آنچه می بینی ملولت نکند بخدا این عهدیست از رسول خدا صلی الله علیه و آله به جدت و پدرت و عمت و همانا خداوند پیمان گرفته از جماعتی از این امت که آن ها را فراعنه این امت نمی شناسند و آنها معروف اهل آسمانها هستند و آنها جمع می کنند این عضوهای پاره پاره را و دفن می کنند و این جسمهای خون آلوده را منصوب می کنند به این طف نشانه به قبر پدرت سیدالشهداء که مرور شب و روز آسیبش نمی رسد و پیشوایان کفر و ضلالت و شیعیانشان سعی ها می کنند که محو و نابود کنند زیاده نمی کنند مگر ظهور و بروز و امرش بلندتر می شود گفتم این عهد و این خبر چیست فرمود حدیث کرد مرا ام ایمن که رسول الله صلی الله علیه و آله تشریف فرما شدند به منزل فاطمه علیها السلام را روزی حاضر کرد برایش (حریره) و علی علیه السلام طبقی خرما بیاورد و ام ایمن گفت آوردم به (عسی) (دیگ بزرگ) که شیر داشت و زبد) و رسول الله صلی الله علیه و آله و علی و فاطمه و حسن و حسین علیهم السلام خوردند و از آن شیر آشامیدند و از خرما خوردند و علی علیه السلام آب می ریخت و رسول الله دستهای خود را می شستند پس از فراغ بعلی و فاطمه و حسن و حسین تماشا کردند و دیدیم شادی در جمال مبارکش و پس بطرف آسمان توجه کردند و پس به سمت قبله توجه نمودند و دستهای خود را گشادند و دعا کردند و پس سجده کردند با گریه و گریه آن حضرت بسیار شد و صدایش بلند و اشک چشمش جاری شد و سر از سجده برداشتند و بزمین می نگریستند و اشک چشم می ریختند مانند باران علی و فاطمه و حسن و حسین علیه السلام محزون شدند و من هم محزون شدم از آنچه از رسول الله صلی الله علیه و آله مشاهده کردیم و از پرسیدن تجلیل کردیم تا علی و فاطمه عرض کردند چرا گریه می کنید خداوند چشمهای شما را نگریاند دلهای ما خون شد از آنچه از تو دیدیم فرمود یا اخی (یا حبیبی) شاد شدم به سبب شما چنان شادی که هیچ وقت نشده بودم و شبها تماشا می کردم و حمد خدا می نمودم جبریل آمد و گفت خداوند تعالی از قلب تو آگاه و از سرور توبه برادرت و دخترت و پسرانت عالم است کامل نمود این نعمت را و گوارا فرمود به تو عطیه را با او اینکه ایشان و اولاد ایشان و دوستان و شیعیان ایشان را با تو در بهشت هم جلیس قرار داده از تو جدا نشوند و عطا کرده می شود تا اینکه راضی می شوی و زیاده از رضایت در مقابل بلاء بسیاری که در دنیا می رسد به ایشان از امت تو که دور و کنارند از خدا و از تو و آنها کشته می شوند و قبرهایشان از یکدیگر کنار است و این اختیار خداست بایشان و تو حمد کن به خیره خدا و راضی به قضایش حمد کردم و راضی بقضا شدم و پس جبرئیل گفت یا محمد برادرت مقهور است پس از تو مغلوب امت تو است از دشمنانت و پس او را می کشد شریرترین خلق مانند عاقرناقه در شهری که آنجا دار هجرت اوست و آنجا محل شیعه او و شیعه اولاد اوست و بسیار می شود بلائشان و بزرگ می شود مصیبت شان و این پسرت (اشاره نمود به حسین علیه السلام) کشته می شود با جمعی از ذریه تو و اهل بیت تو و برگزیده امت تو در کنار فرات آنجا را کربلا می گویند به سبب آن بسیار می شود کرب و بلا به دشمنانت و دشمنان ذریه تو در روزی که تمام نمی شود غصه و حسرت آن روز و آنجا پاکیزه ترین بقعه های زمین است و اعظم ترین زمین است کشته می شود آنجا پسرت و اصحابش و آنجا از بطحاء بهشت است و روزی که کشته می شود پسرت و اهل (و.... و اهل کفر و لعنت آنها احاطه می کند زمینها) زلزله و کوهها مضطرب و دریاها موج و آسمانها با اهلش موج می زند برای تو و اولاد برای آنچه هتک احترام تو شده و تمامی اینها استیذان می کنند که یاری پسرت بکنند که مستضعف و مظلوم شدند و آنها حجت خداوندند. خداوند به آسمانها و زمینها و کوهها و دریاها و آنچه در آنها هستند وحی می کند انی انا الله الملک القادر قرار کننده فوت نمی شود و من قادر هستم بیاری و انتقام بعزت و جلالم قسم عذاب می کنم کسانیرا که به رسولم و صفیم ظلم کرده و هتک حرمتش کرده و اولادش را کشته و ظلم به اهل بیتش کرده چنان عذابی که به کسی نمی کنم در این وقت تمام اشیاء در آسمانها و زمینها ضبحه می کند به لعنت کردن به ظلم کنندگان اهل بنت تو پس زمانی که این جماعت آشکار می شوند در مضجع های خود خداوند عزوجل مباشر می شود بقبض روحهای شان فرود می آید جماعتی از ملائکه آسمان هفتم با ایشانست طرق های یاقوت و زمرد پر از آب حیوة و زیورهایی از زیورهای بهشت و عطرهایی از عطرهای بهشت پس می شویند با این آب و می پوشانند از این زیورها و حنوط می کنند با این طیبها و ملائکه صف به صف نماز می خوانند بایشان و سپس برانگیزاند جماعتی از امت ترا که آنها را کفار نمی شناسد. جسمهای شان را دفع می کنند و بر پا می کنند رسمی به قبر سیدالشهداء در این صحرا که علامت می شود به اهل حق و سبب فوز مؤمنین می شود و پر می شود از ملائکه از هر آسمان هر روز و شب صد هزار ملک نماز می گذارند و طواف می کنند در نزد آن قبر و تسبیح می کنند در نزد آن قبر و استغفار می کنند به کسی که زیارت می کند و می نویسد نامهای کسانی را که به زیارتش می آیند به تقرب خداوند و به تقرب بر تو و می نویسد نامهای پدرانشان را و قبیله شان را و شهرهای شان را و علامت می گذارند از نور عرش الهی در رویشان (این زائر قبر بهترین شهداء و پسر بهترین انبیاء است) پس روز قیامت از اثر این علامت نور بلند می شود که چشمها خیره می شود که نشان می شود به آن و به آن شناخته می شود گویا تو یا محمد صلی الله علیه و آله میان من و میکائیل هستی و علی علیه السلام در پیش ما و با ملائکه خداوند که به شمار نیاید و ما اخذ می کنیم این علامت را که در روی شانست از میان مردمان و خدا نجات می دهد آنها را از سؤال این روز و شدائدش و این حکم خداوند است و عطای الهی است به کسی که زیارت بکند قبر تو را یا قبر برادرت را یا قبر این دو پسرت را. اراده نکند غیر از خدا را وسعیها می کند جماعتی که حق شده بر آنها که لعنت الهی و غضب خداوند که محو کنند اثر این قبر را خداوند به ایشان راه نمی دهد سپس فرمود رسول صلی الله علیه و آله این مرا به گریه آورد و محزونم کرد زینب فرمود وقتی ابن ملجم لعنه الله علیه پدرم را مضروب کرد و آثار موت را دیدم گفتم پدر جان ام ایمن مرا حدیث نمود و این را می خواهم از تو بشنوم فرمود دختر جانم حدیث همین است که ام ایمن حدیث کرده و گویا تو و زنان اهل بیت را در این شهر اسیر و ذلیل کرده اند صبر کن قسم به خدائیکه دانه را شکافت در روی زمین ولی خداوند غیر از شما نیست و همانا پیغمبر صلی الله علیه و آله وقتی که این خبر را به ما داد و ابلیس لعنةالله در این روز از شادی پرواز می کند و روی زمین را تماماً گردش می کند با شیاطین و می گوید که از اولاد آدم طلب خود را درک نمودیم و رسیدیم بهلاکتشان و ایشان را وارث آتش کردیم و دارا می کند ایشان را به عداوت و مغرور می کند مگر آن ها که اعتصام به این عصابه کرده اند تا اینکه ضلالتشان مستحکم باشد و نجات نمی یابند از ایشان و به تحقیق ابلیس به ایشان راست گفته که منفعت نمی دهد با عداوتشان عمل صالح و ضرر نمی رساند با محبت شما و موالات شما گناهی غیر از کبیره زایده گفته علی بن الحسین علیه السلام فرمود پس از بیان حدیث اخذ کن این را اگر سرای این یکسال در روی زمین گردش می کردی کم است **الدر المنضود فی شرح زیارت عاشورا، ص 11.***.
اخباری که وارد شد در فضیلت و ثواب زیارت امام حسین علیه السلام (وسائل) از حضرت صادق علیه السلام روایت است که فرمود روز قیامت منادی ندا می کند که در کجایند زائرین حسین علیه السلام پس قائم می شوند جماعتی پس می پرسند از ایشان که چه قصد داشتید در زیارت حسین علیه السلام جواب می دهند که آمدیم به زیارتش عجبت رسول الله صلی الله علیه و آله و عجبت علی و فاطمه و بجهت رحم به او در مقابل مشقت هائی که کشیده پس می گوید که اینست محمد و علی و فاطمه و حسن و حسین علیهم السلام ملحق شوید بایشان و شما با اینانید در درجاتشان باشید در سایه پرچم رسول صلی الله علیه و آله و پرچم در دست علی علیه السلام است تا اینکه داخل بهشت می شوید با هم**همان مدرک.***.
امام صادق علیه السلام دعا می کند به زیارت کنندگان قبر شریف پدرش امام حسین علیه السلام
معویه بن وهب گفته که اذن خواستم به تشریف خدمت حضرت صادق علیه السلام و داخل شدم و دیدم در مصلایش نشستم و می شنیدم که آن حضرت در مناجاتش می گفت ای خدائی که مخصوص فرموده ما را بکرامت و مخصوص فرموده ما را به وصایت وعده داده به ما شفاعت و گذشته و آینده را بما عطا فرموده قلوب بعضی از خلائق را به ما مایل فرموده بیامرز مرا و برادران مرا و زیارت کنند قبر پدرم حسین علیه السلام را مالهای خود را خرج و بدنهای خود را به زحمت انداختند در محبت ما و در خوبی به ما و بامید آن چیزی که در نزد توست و در صله ما و شاد نمودند قلب پیغمبر را و قبول نمودند امر ما را و بخشم آوردند دشمنان ما را ای خدا مکافات فرما از عوض ما به خشنودی و رضوان و محافظ باش مرا ایشان را در شب و روز پرستار اولاد و اهل ایشان باش و همراه ایشان باش و کفایت کن ایشان را از شر تمام ظلم کنندگان و عنادکننده و از شر تمام ضعفان و قویها و از شیاطین انس و جن و عطا فرما بهترین آن چیزی که از تو امیدوار شدند در غربت و وطن شان و مقدم داشتند ما را از اولاد خویشاوندان خودشان ای خدا دشمنان ما دوری از وطن را عیب گرفتند برایشان و این عیب گیری ایشان را از ما بازداشت نمودند ایشان با کسانیکه با ما مخالفت کردند پس رحم کن آنها روهائیرا که آفتاب تغییرشان داده و رحم کن بآرزوهائیکه بآستانه حضرت اباعبدالله برگردانیده شده و رحم کن به آن چشم هائی که آبهای آنها جاری شده جهت رحمت بما و رحم کن به قلب های سوزان بر ما و رحم کن به آن شیونها که به ما شده ای خدا ودیعه می گذارم آن نفسها و بدنها را بر تو تا برسانی ایشان را در روز عطش بر حوض و اینطور بود در حال سجده معاویه بن وهب می گوید وقتی که آن حضرت از دعا فارغ شد عرض کردم که این را از تو شنیدم خیال می کنم آتش به او چیزی نکند والله من آرزو می کردم که من آن حضرت را زیارت می نمودم و حج نمی کردم.
سپس فرمود ای معاویه ترک نکن زیارت را عرض کردم نمی دانستم که امر برسد به این مقام فرموده با معاویه در آسمان کننده به زوارش بسیار از زمین یا معاویه هر کس ترک کند زیارت آن حضرت را بسیار می شود حسرت و ندامت او روز قیامت آیا خوشت نمی آید که ببیند خداوند ترا در میان اشخاصی که دعا می کنند به ایشان حضرت رسول الله صلی الله علیه و آله و علی و فاطمه و ائمه علیهم السلام آیا دوست نمی داری باشی از کسانیکه برگشته باشند آمرزیده از گناهان گذشته و آینده و آیا خوشت نمی آید باشی از کسانیکه مصافحه می کند با ملائکه فردای قیامت و مصافحه می کند با او رسول الله صلی الله علیه و آله **الدر المنضود، ص 17.***
اسحق بن عمار گفت شنیدم که اباعبدالله می فرمود تمام ساکنین آسمان اذن می خواهند از خدا به زیارت قبر حسین علیه السلام دسته دسته نازل می شوند و به آسمان برمی گردند**مدرک سابق.***.
فضل هاشمی می گوید که در خدمت حضرت صادق علیه السلام بودم مردی از اهل طوس داخل شد و عرض نمود ای پسر پیغمبر صلی الله علیه و آله خدا چه چیز است کسی را که زیارت کند قبر اباعبدالله الحسین علیه السلام را فرمود هر کس او را امام مفترض الطاعة بداند و زیارت کند قبرش را بیامرزد خداوند گناهان گذشته و آینده او را در حق پنجاه نفر گنه کار قبول می کند و هر حاجتی که در نزد قبرش از خدا بخواهد برآورده می کند از حضرت ابیعبدالله در ثواب الاعمال روایت نموده که کس بیاید به قبر حسین علیه السلام عارفاً بحقه می نویسد خداوند او را در اعلی علیین**همان مدرک.***.
در مجالس و عیون اخبار که حضرت رضا علیه السلام بریان بن شبیب فرمود ای شبیب اگر شاد کند ترا اینکه ملاقات کنی بخدا در حالی که گناه نداشته باشی پس زیارت کن قبر حسین علیه السلام را ای پسر شبیب اگر شادمانی که برابر باشی با یاران امام حسین علیه السلام بگو یا لیتنی کنت معهم فافوز فوزاً عظیماً**مدرک سابق.***.
کامل زیاره از جابر جعفی روایت نموده که جابر می گویند که داخل به خدمت جعفر بن محمد علیه السلام در روز عاشورا فرمود اینها زائرین خدایند و بر مزور حق است اینکه اکرام نماید به زائرانش هر کس در نزد قبر حسین علیه السلام بیتوته نماید در شب عاشورا ملاقات می کند بخدا را در روز قیامت به خون آلوده گویا که کشته شده با حسین علیه السلام در میدانش (در نسخه فی عصره) و فرمود هر کس زیارت کند امام حسین علیه السلام را یعنی روز عاشورا و بیتوته کند در نزد قبرش چنان است که شهید شده در خدمتش **همان مدرک.***.
(و فیه) از علقمة بن محمد حضرمی و از مالک از حضرت باقر علیه السلام روایت نموده اند که آن حضرت فرمود هر کس حسین علیه السلام را در روز عاشورا زیارت کند و باشد گریان در نزدش روز قیامت ملاقات می کند بخدا به ثواب هزار هزار حج و هزار هزار عمره و هزار هزار ثواب هر حج و عمره و غزوه مانند ثواب کسی که حج کند عمره کند و جنگ کند بهمراهی رسول الله صلی الله علیه و آله و ائمه راشدین علیهم السلام راوی گوید گفتم فدایت شوم چه چیز است به کسی که دور باشد در شهرها و ممکن نباشد رفتن بخدمتش در این روز فرمود این روز برود صحرائی یا بلند شود بنام بلندی در خانه اش و اشاره به او سلام و به قاتلش در نفرین سعی کند و پس دو رکعت نماز بخواند و بکند این را در اول روز از زوال و ندبه و گریه کند کسانی که در خانه اش است ایشان را امر کند به گریه و اقامه نماید مصیبت او را و تعزیه و تسلیت دهند بعضی بعضی را در مصیبت حسین علیه السلام پس من ضامن هستم به ایشان بخدای عزوجل به تمام این ثوابها عرض کردم تو ضامنی به ایشان و کفیلی به هر کسی که این کار را بکند فرمود من ضامنم به ایشان و کفیلم به هر کس که این کار را بکند عرض کردم چه طور تعزیت دهند یکدیگر فرمود بگویند عظم الله اجورنا بمصابنا بالحسین علیه السلام و جعلنا و ایاکم من الطالبین الثاره مع ولیه الامام المهدی من آل محمد
اگر می توانی امروز پی کاری مرو زیرا که روز نحسی است که حاجت امروز روا نمی شود و اگر روا باشد مبارک نمی شود و چیزی در این روز برای منزلت ذخیره مکن زیرا که هر کس در این روز ذخیره کند چیزی به منزلش برایش مبارک نمی شود و به اهلش مبارک نمی شود هر کس این کار بکند نوشته می شود برایش ثواب هزار هزار حج هزار هزار عمره هزار هزار جنگ تماماً با همراهی رسول الله صلی الله علیه و آله و می باشد برایش ثواب مصیبت هر پیغمبر و صدیق و شهید که از اول دنیا تا قیامت مرده شده یا کشته شده. صالح بن عقبه و سیف بن عمیره می گوید: علقمه گفت عرض کردم بحضرت ابی جعفر علیه السلام که بیامرزد مرا دعائی که با او دعا کنم در این روز اگر از نزدیک زیارت کنم و دعائی را که از دور اشاره کنم به او از شهرهای دور و از بالای بام خودم به سلام. فرمود: یا علقمه زمانی که دو رکعت نماز بخوانی بعد از اشاره به سلام و گفتی بعد از رکعتین پس دعا کرده به دعائی که دعا می کند با او هر ملائکه که زیارتش می کند و می نویسد خداوند برایت هزار هزار درجه و می باشی از کسانیکه شهید شده اند با حسین بن علی علیه السلام شرکت می کنی با ایشان در درجاتشان و شناخته نمی شوی مگر در جمله شهیدانی که شهید شده اند و نوشته می شود برایت ثواب هر پیغمبر و رسول و ثواب زیارت هر کس که زیارت نموده حسین بن علی علیه السلام را از روزی که شهید شده**الدر المنضود، ص 21.***.
امام زمان علیه السلام به اعمال بنده گان خدا آگاه و خبر دارند.خوشا به حال بعضیها که امام آنها را راهنمایی و هدایت می کنند.قطب راوندی در خرایج از حسن مسرق روایت کرده است که گفت روزی در مجلس حسن بن عبدالله بن حمدان ناصر الدوله بودم در آنجا سخن از ناحیه حضرت صاحب الامر علیه السلام و غیبت آن حضرت مذکور شد و من استهزاء می کردم به این سخنان. در این حال عموی من حسین داخل مجلس شد و من باز همان سخنان را می گفتم گفت ای فرزند، من نیز اعتقاد ترا داشتم در این باب تا آنکه حکومت قم را به من دادند در وقتی که اهل قم بر خلیفه عاصی شده بودند و هر حاکمی که می رفت او را می کشتند و اطاعت نمی کردند پس لشکری به من دادند و به سوی قم فرستادند چون به ناحیه طرز رسیدم به شکار رفتم شکاری از پیش من بدر رفت از پی آن رفتم بسیار دور، تا به شهری رسیدم در میان نهر روان شدم و هر چند می رفتم وسعت آن بیشتر می شد در این حال سواری پیدا شد و بر اسب اشهبی سوار و عمامه خز سبز بر سر داشت و بغیر چشمهایش در زیر آن نمی نمود و دو موزه سرخ بر پا داشت به من گفت ای حسین و مرا امیر نگفت و بکنیت نیز یاد نکرد و بلکه از روی تحقیر نام برد گفت چرا عیب می کنی و سبک می شماری ناحیه ما را و چرا خمس مالت را به اصحاب و نواب ما نمی دهی و من صاحب وقار و شجاعی بودم که از چیزی نمی ترسیدم از سخن او بلرزیدم و گفتم می نمایم ای سید من آنچه فرمودی گفت هرگاه برسی آن موضعی که متوجه آن گردیدی و به آسانی بدون مشقت قتال و جدال داخل شهر شوی و کسب کنی آنچه کسب می کنی خمس آن را به مستحقش برسان گفتم شنیدم و اطاعت می کنم پس فرمود برو با رشد و صلاح و عنان اسب خود را گردانید و روانه شد و از نظر من غائب شد و ندانستم کجا رفت و از جانب چپ و راست او را بسیار طلب کردم و نیافتم ترس و رعب من زیاده شد برگشتم به سوی عسگر خود و این حکایت را نقل نکردم و فراموش کردم از خاطر خود و چون به شهر قم رفتم، رسیدم و گمان داشتم با ایشان محاربه و جنگ خواهم کرد اهل قم به سوی من آمدند و گفتند هر که مخالف ما بود در مذهب و به سوی ما می آمد با او محاربه می کردیم و چون تو از مائی و به سوی ما آمده ای میان ما و تو مخالفتی نیست داخل شهر شو و تدبیر شهر به هر نحو که خواهی بکن مدتی در قم ماندم و اموال بسیار زیاده از آنچه توقع داشتم جمع کردم پس امرای خلیفه بر من و کثرت اموال من حسد بردند و مذمت من نزد خلیفه کردند تا آنکه مرا عزل کرد و برگشتم و مردم به دیدن من می آمدند در این حال محمد بن عثمان عمروی آمد و از همه مردم گذشت و بر روی مسند من نشست بر پشتی من تکیه کرد من از این حرکت او بسیار به خشم آمدم و پیوسته مردم می آمدند و می رفتند و او نشسته بود و حرکت نمی کرد. ساعت به ساعت خشم من بر او زیاده می شد چون مجلس منقضی شد به نزدیک من آمد و گفت میان من و تو سری است بشنو گفتم بگو گفت صاحب اسب اشهب و نهر می گوید ما بوعده خود وفا کردیم پس آن قصه به یادم آمد و لرزید و گفتم می شنوم و اطاعت می کنم.و بجان منت می دارم پس برخاستم و دستش را گرفتم و به اندرون بردم و در خزینه های خود را گشودم و خمس همه را تسلیم کردم و بعضی از اموال را که من فراموش کرده بودم او به یاد من آورد و خمسش را گرفت و بعد از من در امر حضرت صاحب الامر علیه السلام شک نکردم پس حسن ناصرالدوله گفت من نیز تا این قصه را از عم خود شنیدم شک از دل من زائد شد و یقین نمودم امر آن حضرت را**منتهی الامال، ج 2، ص 440.***.

نوشتن دیدگاه