خودتان قضاوت کنید
وَمَا مُحَمَّدٌ إِلاَّ رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَفَإِن مَّاتَ أَوْ قُتِلَ انقَلَبْتُمْ عَلَی أَعْقَابِکُمْ وَمَن یَنقَلِبْ عَلَی عَقِبَیْهِ فَلَن یَضُرَّ اللّهَ شَیْئًا وَسَیَجْزِی اللّهُ الشَّاکِرِینَ. آل عمران ایه144
محمد :فقط فرستاده خداست؛ و پیش از او، فرستادگان دیگری نیز بودند؛ آیا اگر او بمیرد ویا کشته شود، شما به عقب برمی گردید؟ [و اسلام را رها کرده به دوران جاهلیّت و کفر بازگشت خواهید نمود؟] و هر کس به عقب باز گردد، هرگز به خدا ضرری نمی زند؛ و خداوند بزودی شاکران [و استقامت کنندگان را پاداش خواهد داد.
یکی از مظلومیتهای حضرت رسول این است که معمولا به کیفیت شهادت ایشان توجه نمیشود. و معمولا میگویند رحلت حضرت رسول !!! حال بنده قصددارم در خصوص کیفیت مرگ پیامبرگرامی اسلام با شما صحبت کنم،دیگر قضاوت باخودتان...
کتابهای سیره و حدیث مرگ رسول خدا بوسیله سم را تایید کرده اند و آن را با احادیث متواتر ذکر کرده اند از جمله:
ابن سعد میگوید در روایتی آمده است: پیامبر(صلّی الله علیه وآله )مسموم درگذشت و شصت و سه ساله بود. این قول ابن عبده است. (1)
شیخ مفید میگوید: او در مدینه روز دوشنبه دوشب باقیمانده از ماه صفر در سال دهم هجری درگذشت درحالیکه شصت و سه سال داشت. (2 )
علّامه حلی شهادت رسول خدا را به وسیله سم ذکر میکند.(3)
در کتاب جامع الرواه آمده است: پیامبر در مدینه مسموم درگذشت( ۴)
شیخ طوسی میگوید: رسول خدا دو شب باقیمانده از ماه صفر در سال دهم هجری مسموم درگذشت(5)
بیهقی از عبدالله بن مسعود روایت کرده است که وی گفت: اگر ۹ بار قسم بخورم که رسول
خدا کشته شده است برایم محبوبتر است از اینکه یکبار قسم بخورم که او کشته نشده است. به جهت اینکه خداوند او را پیامبر شهید قرار داده است. ()
حاکم نیشابور کشته شدن رسول خدا را تایید کرده است. آنجا که میگوید: شعبی گفته است:
بخدا قسم رسول خدا و ابوبکر با سم کشته شدند و عمر و عثمان و علی بن ابیطالب با شمشیر کشته شدند و حسن بن علی با سم و حسین بن علی با شمشیر کشته شد(7)
ابن مسعود کشته شدن پیامبر در سنه ۱۱ هجری تایید و تاکید کرده است(8)
رسول خدا فرمود: هیچ پیامبری یا وصی او نیست مگر آنکه شهید میشود.(9)
و همچنین فرمودند: هیچ کس از ما (اهل بیت) نیست مگر آنکه مسموم یا مقتول خواهد بود.(10)
پس شهادت حضرت رسول توسط سم قطعی است. ولی چه کسی و در چه زمانی ایشان را به شهادت رسانده اند؟؟؟
زمان شهادت حضرت رسول (صلی الله علیه و آله)
ظاهرا بیشترین فاصله ای را که بین فرمان حمله به شام به رهبری اسامه و شهادت حضرت رسول بیان شده است دو هفته است. المغازی واقدی ج ۱ص ۱۲۶ ) به دلیل زیاد بودن روایات در این زمینه بنده به بیان مصادر کفایت میکنم: الطبقات الکبری ابن سعد جلد دوم و سیره ابن هشام و انساب الاشراف جلد اول و عیون الاثر جلد دوم.
در تمامی این مصادر فاصله ۱۲ الی ۱۴ روز فاصله بین دستور حمله به شام و شهادت بیان شده است. شهادت ایشان در سال ۱۱ هجری و در سن شصت و سه سالگی بوده است.
اولا:از آنجایی که حضرت رسول همانطور که گفتم از شهادت قریب الوقوع خودشان در غدیر خبر داده بودند.
ثانیا:فاصله زمانی زیادی بین غدیر و دستور حمله به شام به رهبری اسامه نبوده است.
ثالثا: سرزمین شام در فاصله دوری از مدینه قرار داشت.
رابعا: در غدیر علی ّعلیه السلام به عنوان جانشین معرفی شده بود.
ابوبکر و عمر و دیگران اطرافیان از پیوستن به سپاه اسامه سر باز زدند تا بتوانند به طور سری به گونه ای که رسوا نشوند از دست پیامبر خلاص شوند و نقشه های شوم خود را در بعد از شهادت حضرت اجرا کنند.
عایشه و اطرافیان او قاتل حضرت رسول(صلی الله علیه وآله وسلّم)
روایت شده است: پس بیهوش شد و چون به هوش آمد زنها به او دارو خوراندند در حالی که او روزه دار بود. (الطبقات الکبری ج ۲ص ۲۳۵)
در دو روایت بخاری و مسلم از عایشه آمده است: ما به رسول خدا در هنگام بیماری اش دارو دادیم پس شروع کرد به اشاره کردن به ما که به من دارو ندهید.
گفتیم: مسئله ای نیست( هر بیماری از دارو متنفر است.) در بعضی روایات اینچنین آمده:اهمیتی ندهید. کراهیت مریض از دواست!.
اندکی بعد پیامبر فرمود: هرکس در خانه است در برابر چشم من باید دارو بخورد بجز عمویم عباس که در کنار شما حضور نداشت( ۱۱)
اولا: مگر اطاعت حضرت رسول در هر حالی طبق نص قرآن واجب نشده است؟ مگر قرآن نفرموده: که پیامبر از روی هوی و هوس سخن نمیگوید؟ پس چرا وقتی حضرت خواستند که به او دارو (سمّ) را ندهند عایشه اطاعت نکرد و بلکه خلاف دستور حضرت عمل کرد؟ انگار عایشه نیز مانند عمر خیال کرده بود که پیامبر نعوذبالله هذیان میگوید!!! آیا رسول خدا فایده دارو را نمی دانست و آنها میدانستند؟ و آیا پیامبر مصلحت خود را تشخیص نمیداد و آنها تشخیص میدادند؟
ثانیا: جمله آخر حضرت (همه اهل خانه در برابر چشم من از این دارو بخورند) اشاره به این دارد
حضرت میدانستند که آن دارو نبوده است بلکه سم بوده است که میخواستند توسط آن حضرت را بکشند. لهذا منظور حضرت اینچنین بوده است: اگر دارو بوده است از آن بخورید!!! ولیخودشان میدانستند که دارو نبود و از آن نخوردند.
در الطب النبوی ابن جوزی ج ۱ص ۶۶ میگوید: به او دوا خوراندند در حالیکه بیهوش بود و چون به هوش آمد فرمود: چه کسی با من چنین کرد. این کار زنهائی است که از آنجا آمده اند و با دست به سوی حبشه اشاره کرد. و در روایات صحیح آمده که عایشه و حفصه حبشی بودند.
این یک افشاگری از سوی رسول خدا ست که او را به روشی که زنان حبشیه به شوهرانشان سم میخوراندند مسموم کرده اند. سم حبشه نیز معروف و مشهور بوده است و بعضی از حبشیها متخصص در سحر و شعبده و انواع سم بوده اند.
عبدالصمد بن بشیر از امام صادق علیه السّلام روایت کرده که آن حضرت7 فرمود: میدانید پیامبر درگذشت یا کشته شد ؟همانطور که خدا میفرماید: اگر او درگذرد یا کشته شود به جاهلیت باز میگردید.) او قبل از مرگ مسموم شد. آن دو زن (عایشه و حفصه) به او سم نوشاندند(12)
و در روایت دیگر آمده است: عایشه و حفصه به او سم نوشاندند. ( ۱۳)
و علامه مجلسی 1 میگوید: احتمال داردکه هر دو سم در شهادت پیامبر مؤثر بوده اند(14)
منظور علامه از دو سم یکی سم خیبر است و دیگری سمی که در روزهای آخر حیاتش به او
نوشاندند. سران رژیم غاصب (ابوبکر و عمر و دخترانشان و)... برای اینکه اسم آنها به عنوان
قاتلین حضرت رسول در جامعه پخش نشود به دست و پا افتادند و صحنه را غبار آلود کردند و گفتند: درست است که رسول خدا مسموم شده اما این اثر سم خیبر در سال هفتم هجری بوده است که اینک او را از پای درآورده است!!! البته هیچ عاقلی چنین بهانه واهی را نمی پذیرد زیرا رسول خدا در سال ۱۱ هجری کشته شده و حادثه خیبر در سال هفتم اتفاق افتاده است!!! از آن گذشته رسول خدا از مسمومیت طعام خیبر توسط جبرئیل آگاه شد و از آن نخورد. عایشه نیز از آن واقعه عبرت گرفت وخوردن سم را به اختیار خود پیامبر نگذاشت بلکه به زور آن را به حضرت خوراند. پس قطعا شهادت حضرت به خاطر آخرین سم که توسط عایشه به او خورانده شد و حضرت به خاطر ضعف نتوانستند مقاومت کنند و به شهادت رسیدند.
پی نوشت:
۱المجدد فی الانساب. محمد بن محمد علوی ص ۶ -
۲المقنعه شیخ مفید ص ۴۵۶ و منتهی المطلب حلی ج ۲ص ۸۸۷ -
۳منتهی المطلب حلی ج ۲ ص ۸۸۷ -
۴جامع الرواه محمد علی اردبیلی ج ۲ص ۴۶۳ -
۵تهذیب الاحکام ج ۶ص ۱ و بحار الانوار ج ۲۲ ص ۵۱۴ -
۶السیره النبویه ابن کثیر دمشقی ج ۴ص ۴۴۹ -
۷المستدرک. ج ۳ص ۶۰ -
۸السیره نبویه ابن کثیر ج ۴ص ۴۴۹ و البدایه و النهایه ج ۶ص ۳۱۷ و ۳۲۲ -
۹بصائر الدرجات ص ۱۴۸ و بحارالانوار ج ۱۷ ص ۴۰۵ و ج ۴۰ ص ۱۳۹ -
۱۰ کفایه الاثر-خراز قمی ص ۱۶۲ و وسائل الشیعه ج ۱۴ ص ۲ و بحارالانوار ج ۴۵ ص ۱ و من -
لایحضره الفقیه ج ۴ص ۱۷
۱۱ سنن البخاری ج ۷ص ۱۷ و ج ۸ص ۴۰ و سنن مسلم ج ۷ ص ۲۴ و ۱۹۴ - تاریخ طبری ج ۲ص ۴۳۸ -
۱۲ تفسیرالعیاشی ج ۱ص ۲۰۰ و بحارالانوار ج ۲۲ ص ۵۱۶ وج ۲۸ ص ۲۱ -
۱۳ بحارالانوار ج ۲۲ ص ۵۱۶ -
۱۴ بحارالانوار ج ۲۲ ص ۵۱۶
