بدون شک تعبیر و تفسیر قرآن از تاریخ، به شکل دوم است. از نظر قرآن مجید، از آغاز جهان همواره نبردی پیگیر میان گروه اهل حق و گروه اهل باطل، میان گروهی از طراز ابراهیم و موسی و عیسی و محمد صلوات الله علیهم و پیروان مؤمن آنها و گروهی از طراز نمرود و فرعون و جباران یهود و ابوسفیان و امثالهم بر پا بوده است، هر فرعونی موسائی در برابر خود داشته است لکل فرعون موسی به تعبیر مولوی همواره دو پرچم، یکی سپید و دیگری سیاه، در جهان افراشته بوده است:
دو علم افراخت اسپید و سیاه ***** آن یکی آدم دگر ابلیس راه
در میان آن دو لشگر گاه زفت ***** چالش و پیکار، آنچه رفت رفت
همچنین دور دوم هابیل شد ***** ضد نور پاک او قابیل شد
همچنین این دو علم از عدل و جور ***** تا به نمرود آمد اندر دور دور
ضد ابراهیم گشت و خصم او ***** و ان دو لشکر کین گزار و جنگجو
چون درازی جنگ آمدند ناخوشش ***** فیصل آن هر دو آمد آتشش
دور دور و قرن قرن، این دو فریق ***** تا به موسی و به فرعون غریق
همچنین تا دور عهد مصطفی ***** با ابوجهل آن سپهدار جفا
در این نبرد و ستیزها گاهی حق و گاهی باطل پیروز بوده است، ولی البته این پیروزی ها و شکستها بستگی به یک سلسله عوامل اجتماعی، اقتصادی و اخلاقی داشته است.