«عن کتاب غیبة النعمانی، (با اسقاط اسناد) عن ابی بصیر عن ابی عبد الله (علیه السلام) قال: قلت له جعلت فداک متی خروج القائم (علیه السلام)؟ فقال: یا ابا محمد انا اهل بیت لا نوقت و قد قال محمد صلی الله علیه و آله کذب الوقاتون، یا ابا محمد ان قدام هذا الامر خمس علامات، اولهن النداء فی شهر رمضان، و خروج السفیانی، و خروج الخراسانی، و قتل النفس الزکیة، و خسف بالبیداء، ثم قال: یا ابا محمد انه لابد ان یکون قدام ذلک الطاعون الابیض، و الطاعون الاحمر قلت: جعلت فداک وای شیئی هما؟ فقال: اما الطاعون الابیض فالموت الجارف و اما الطاعون الاحمر فالسیف، و لا یخرج القائم حتی ینادی باسمه فی جوف السماء فی لیلة ثلث و عشرین فی شهر رمضان لیلة جمعه قلت: بم ینادی؟ قال: باسمه و اسم ابیه، الا ان فلان بن فلان قائم آل محمد فاسمعوا له و اطیعوه، فلا یبقی شیئی من خلق الله فیه الروح الا سمع الصیحة فتوقظ النائم، و یخرج الی صحن داره، و تخرج العذراء من خدرها و یخرج القائم مما یسمع و هی صیحة جبرئیل».
حدیث سی و پنجم - از کتاب غیبت نعمانی، ابو بصیر به امام صادق (علیه السلام) گفت فدایت شوم چه وقت قائم ظهور می نماید، امام فرمود: ای ابا محمد (کنیه ابوبصیر) ما که اهل بیت هستیم وقتی تعین نمی کنیم زیرا پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود دروغ می گویند وقت تعیین کنندگان، ای ابا محمد این امر پنج علامت دارد،
۱- ابتدا نداء است در شب ۲۳ ماه رمضان
۲- خروج سفیانی
۳- خروج خراسانی (مشهور به سید حسنی)
۴- کشته شدن نفس زکیه
۵- فرو رفتن زمین بیداء (بین مدینه و مکه)،
سپس فرمود ای ابا محمد مقدم بر این علامات طاعون سفید و طاعون سرخ آید، گفتم فدایت شوم کدامست آن دو، فرمود طاعون سفید موت و طاعون سرخ جنگ است، و خارج نمی شود قائم تا این که منادی به نام او از آسمان در شب جمعه ۲۳ رمضان ندا نماید، گفتم به چه ندا کند، فرمود به نام او و نام پدرش، آگاه باش فلان پسر فلان قائم آل محمد بشنوید و اطاعت کنید او را، و باقی نماند چیزی از مخلوقات خدا که صاحب روحند می شنوند صیحه آسمانی را که هر خوابی بیدار شود و بیاید به صحن خانه اش، و خارج شوند مخدرات پشت پرده و آن صیحه جبرئیل است.