هیچ کس، تو را نشکست
حتی پهلویت را!
نامِ زیبایت هست...
و من ـ امّا ـ هرچند شکستم، هنوز پهلویت هستم.
چرا بی نشانت میخوانند شاعران؟! اینها ـ همه ـ نشانه های توست، اما تو مثل اینها نیستی!
من شاعر نیستم. فقط میدانم نامت که می آید، چشم هایت شمعی در دلم می افروزند و به داغت میسوزند.
هیچکس، تو را نشکست. و دلم میگوید: «فاطمه، فاطمه است»!
منبع : مجله اشارات ، تیر 1386 ، شماره 98