لطفا فلسفه نذری ها رو خاصه در ایام محرم بفرمایید. آیا روایت و حدیثی در این مورد داریم که توصیه شده باشد؟ آیا نذری دادن برای افراد نیازمند است یا به غیر آنها نیز می توان داد؟چگونه می گوییم نذری تبرک است مگر امام حسین (علیه السلام) آشپز بوده؟؟!!
این شبهاتی است که در گروه ها مطرح میشود.

پاسخ :
یکی از اعمالی که فراوان ثواب دارد و نزد پرودگار از اهمیت ویژه ای برخوردار است مساله اطعام طعام به مؤمنین است اعم از آن که آنها نیازمند باشند یا نباشند.
امام رضا علیه السلام فرمود:
خداوند می دانست که همگان قدرت بر آزاد سازی بردگان ندارند لذا برای آنها راهی برای رسیدن به بهشت قرار داد و آن اطعام طعام است (المحاسن ص389)

امام صادق علیه السلام فرمود:
نشانه ایمان دو چیز است حسن خلق و اطعام طعام(وسایل الشیعه ج24 ص287 ، الکافی ج4 ص50)

امام باقر علیه السلام فرمود:
خداوند اطعام طعام را دوست دارد (المحاسن ص387)

امام صادق علیه السلام فرمود:
چند چیز است که سبب نجات انسان از آتش جهنم می شود که یکی از آنها غذا دادن به دیگران است.(وسایل الشیعه ج24 ص288)

پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله وسلم) فرمود:
برترین شما کسی است که  دیگران را اطعام کند (همان مدرک)

امیرالمؤمنین امام علی علیه السلام فرمود:
ما اهل بیت مامور به اطعام کردن طعام به دیگران شده ایم.(الکافی ج4 ص50)

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) فرمود:
برترین اعمال اطعام طعام است (المحاسن ص387)

امام باقر علیه السلام فرمود:
هرکس گرسنه ای را سیر کند خداوند او را از میوه های بهشتی اطعام می کند.(المحاسن ص393 )

روایات فراوان دیگری نیز در همین مضمون وارد شده است که همگان اطعام طعام به دیگران را مورد تحسین قرار می دهد.شیعیان نیز با توجه به این روایات که اطعام کردن طعام را برترین اعمال می شمرد اقدام به این کار می کنند و انجام آن را برای خود نذر می کنند و ثواب فراوان آن را به اهل بیت (علیهم السلام) اختصاص می دهند تا مشکلاتشان حل شود آیا این مطلبی خلاف عقل و عواطف انسان و شریعت اسلامی است؟! اما این که سوال کردید که امام حسین(علیه السلام) که آشپز نیست که آن غذاها را متبرک کرده باشد تا خوردن آن غذا رجحان داشته باشد پاسخ روشنی دارد:
چنین نیست که برای متبرک شدن آن غذا و نذری لازم باشد آشپز امام حسین علیه السلام باشد  بلکه همین که آن غذاها و نذری ها  منتسب به امام است و مختص به نام و وجود ایشان شده است برای متبرک شدن آن کافی است چرا که متبرک به نام امام شده است و قرآن ما را به این حقیقت رهنمون می سازد به این بیان:
خداوند متعال می فرماید:
« هرکس نشانه های دین خدا را تعظیم و تکریم کند این نشانه تقوای دل است»(حج 32)
از سوی دیگر خداوند در آیه 36 حج یاد آور می شود:
« برخی از زائران خانه خدا از منزل خود شتری را برای ذبح در کنار خانه خدا به همراه می آوردند و با انداختن قلاده ای بر گردن آن آن را برای ذبح در راه خدا اختصاص می دادند و از دیگر شتران جدا میساختند.
از آنجا که این شتر مختص به ذبح برای خدا شده بود ،خداوند دستور داد که آن شتر به دلیل این اختصاص جزو نشانه های دین خدا و شعائر الهی است و باید مورد احترام قرار گیرد مثلا دیگر نباید بر آن سوار شد و به موقع باید به آن آب و علف داد و...
وقتی شتری به خاطر برگزیده شدن برای ذبح در کنار خانه خدا جزو شعائر می گردد و متناسب خود تعظیم و بزرگداشت لازم دارد چرا غذا و نذری که برگزیده برای صرف در مراسم عزای امام حسین(علیه السلام) شده و  مختص  به  ایشان  شده است جزو شعائر الهی قرار نگیرد و متبرک  به وجود قدسی آن امام نشود.
از این بیان روشن می شود که آن غذاها و نذری ها به همین مقدار که منتسب به امام می شوند متبرک شده و خوردن آن به قصد تبرک که مشروعیت آن ثابت است رجحان دارد.