مرحوم سید بن طاووس علیه الرحمه در مورد خروج پرچمهای سیاه از مشرق، حدیثی را از امام حسن مجتبی (علیه السلام) بدین صورت نقل کرده است:
«و عن الحسن (علیه السلام) ان رسول الله (صلی الله علیه و آله) ذکر بلاء یلقاه أهل بیته حتی یبعث الله رایة من المشرق سوداء من نصرها نصره الله و من خذلها خذله الله حتی یأتو رجلا اسمه کاسمی، فیولوه أمرهم فیؤیده الله و ینصره» (1).
حضرت امام حسن مجتبی (علیه السلام) روایت کرده است که رسول خدا (صلی الله علیه و آله) بلائی را که دچار اهل بیتش خواهد گردید متذکر شد، و این روایت را از قول پیغمبر بازگو نمود که آن حضرت فرمود: تا اینکه خداوند پرچم سیاهی را از مشرق برمیانگیزاند که هر کس آن پرچم را یاری کند خدا او را یاری خواهد نمود و هر کس که یاری آن پرچم را ترک کند خدا هم یاری خود را از او ترک خواهد نمود و آنها (یعنی صاحبان پرچمهای سیاه) می آیند تا به نزد مردی که نام او نام من است (یعنی حضرت صاحب الامر (علیه السلام)) و او را سرپرست خود می سازند و زمام کار خود را به دست وی می سپرند و خدا هم او را تأیید می کند و یاری می نماید.
ما این حدیث را از چندین منبع موثق حدیث در گذشته با الفاظ و عبارات مختلف و متشابهی از پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله) نقل نموده و درباره ی آنها توضیح داده ایم و در اینجا دیگر مطلب گذشته را تکرار نمی کنیم و فقط به این نکته اشاره می کنیم که بدون تردید مراد، از این پرچمی که خداوند آن را از جانب مشرق برانگیخته می سازد، و صاحبان آن پرچم هم به نزد مردی می روند که نام او نام پغمبر است و خداوند او را تأیید می کند و یاریش می نماید، این پرچم، همان پرچم سیاهرنگ شیعیان و شعار دولت زمینه سازان حکومت مهدی (علیه السلام) است، و آن مرد هم که نامش نام پیغمبر است حضرت حجة بن الحسن العسکری (م ح م د) ولی مطلق خداوند حضرت صاحب العصر و الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف می باشد. و این پرچم است که هر کس آن را یاری کند خدا او را یاری خواهد کرد و هر کس یاریش را ترک گوید خدا هم او را دچار ذلت و خواری خواهد نمود.

پاورقی :
 (1) الملاحم و الفتن ص ۵۴ باب ۱۰۰ طبع منشورات الرضی و عقد الدرر ص ۱۳۰.