مرثیه در شهادت امام حسن‌ عسکری (علیه‌السلام)

اینست راز روضۀ اشک روان شدن
خورشید بودن و پسِ پرده نهان شدن

دور از وطن شدن، به شب تار، بی خبر
تبعید از مدینه به یک پادگان شدن

محروم از دیار وَ دیدار شیعیان
زندان شدن،غریب شدن، بی امان شدن

هر شب شبیه سید و مولای خود علی
با چاه در نوا شدن و همزبان شدن

با دست و پای بسته چو اجداد طاهرین
از فرط غصه، پیر و بظاهر جوان شدن

هم حرف بد شنیدن و دم بر نیامدن
هم بارها به دشمن خود میزبان شدن

عمری امام بودن و پیرو نداشتن
هر دم به یک جفا و ستم امتحان شدن

امت گهی وَبالِ سرِ گُردۀ امام
گاهی عجیب، مسخره ی مردمان شدن

گاه از مدینه، یکسره تا سامرا اسیر
چون شام و کوفه، همسفر ساربان شدن

گاهی شهید سَمّ و گهی، سُمّ استران
گاهی اسیر نیزه و گاهی سنان شدن

گاهی به جُرمِ  زادۀ زهرا شدن، غریب
گاهی به جرم آل علی، بی نشان شدن

آیا اِمامتان حسنِ عسکری نبود
تا کی هنوز منتظر این و آن شدن

اصلا پِی بقای ولایت بنا شده
چندین امام ، یار امام زمان شدن

ای شیعه هر غمی که رسد، فَابکِ لِلحسین
اینست راز روضۀ اشک روان شدن

شاعر: مرحوم محمود ژولیده

نوشتن دیدگاه