دروغ در دنیا و آخرت انسان را از رحمت الهی محروم می کند و در میان مردم، فرد را بی اعتبار می نماید و اعتماد عمومی را سلب و جامعه را به بیماری نفاق دچار می سازد و از آفات زبان و خراب کننده ایمان است. علت اصلی دروغ، عقده، حقارت و خود کم بینی انسان دروغگو می باشد.
اما باید دانست که این عمل آثار فراوانی به همراه دارد چنانچه از حضرت زین العابدین امام سجاد(علیه السلام) نقل شده است که ایشان فرموده اند:
اِتَّقُوا الكَذِبَ الصَّغيرَ مِنهُ وَالكَبيرَ، فى كُلِّ جِدٍّ وَهَزلٍ فَإِنَّ الرَّجُلَ إِذا كَذِبَ فِى الصَّغيرِ اجتَرَأَ عَلَى الكَبيرِ؛
از دروغ كوچك و بزرگش، جدّى و شوخی اش بپرهیزید، زیرا انسان هرگاه در چیز كوچك دروغ بگوید، به گفتن دروغ بزرگ نیز جرأت پیدا مى كند.
علاوه بر این پیامبر اکرم حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) درباره آثار دروغ در زندگی افراد می فرمایند:
اَلكَذِبُ يَنقُصُ الرِّزقَ؛
دروغ، روزى را كم مى كند
و نیز امام موسى كاظم (علیه السلام) در سخنی گرانسنگ بیان می دارند:
اَداءُ الاَمانَةِ وَ الصِّدقُ يَجلِبانِ الرِّزقَ، و َالخيانَةُ وَ الكَذِبُ يَجلِبانِ الفَقرَ وَ النِّفاقَ؛
اداى امانت و راستگویى روزى را زیاد مى كند و خیانت و دروغگویى باعث فقر و نفاق مى شود.
همچنین امیرالمؤمنین امام على (علیه السلام) بیان می دارند:
يَكتَسِبُ الكاذِبُ بِكَذِبِهِ ثَلاثا: سَخَطُ اللّه عَلَيهِ و َاستِهانَةُ النّاسِ بِهِ و َمَقتُ المَلائِكَةِ لَهُ؛
دروغگو با دروغگویى خود سه چیز بدست مى آورد: خشم خدا را نسبت به خود، نگاه تحقیرآمیز مردم را نسبت به خود و دشمنى فرشتگان را نسبت به خود.
پی نوشت:
1- علامه مجلسی. بحارالأنوار، ج 78: 327؛ ج72: 262.
2- آمدی. غررالحكم، ج6: 480.
3- یافعی. الترغيب و الترهيب، ج3، ص596.
4- حرانی. تحف العقول: 278.
منبع: میزان
