«عبدالله بن محمد آل الشیخ» رییس مجلس شورای سعودی در جریان سخنرانی اش در اجلاس روز شنبه بین المجالس همسایگان عراق در بغداد، به جای نام بردن از نخست وزیر عراق به عنوان صحیح «عادل عبدالمهدی» او را «عادل عبدالهادی» خطاب کرد.
اطلاق اسم عبدالهادی از سوی رییس مجلس شورای سعودی نه از سر سهو و خطا بلکه نشأت گرفته از باور دینی پیروان فرقه وهابیت است که طبق این عقیده هرگونه بندگی از آن خدا است و باید بعد از پیشوند «عبد» فقط یکی از اسما خداوند مثل الرحمن، الهادی، الرحیم، الکریم و غیره بیاید تا بشود عبدالرحمن، عبدالهادی، عبدالرحیم و عبدالکریم و .... استفاده شود و سایر اسامی نباید چنین در این ترکیب قرار بگیرند، در غیر این صورت مصداق شرک خواهد بود. وهابی های فرقه گرا بویژه بدلیل حساسیستی که روز نام خدا و رسول اکرم دارند از کاربرد نام هایی چون عبدالمهدی، عبدالامیر، عبدالزهراء پرهیز می کنند و به همین دلیل در موارد بسیاری، حتی گویندگان تلویزیونی شبکه های سعودی در جریان گزارش فوتبال از ذکر نام فوتبالیست معروف عراقی «علاء عبدالزهراء » خودداری کرده و او را «علاء الزهره» و یا «علاء عبد زهره»(بدون الف و لام و تبدیل نام الزهراء به زهره (گل)) خطاب می کردند.
با توجه به این که رییس مجلس شورای سعودی از نوادگان محمد ابن عبدالوهاب موسس وهابیت است، طبق تعالیم جد خود عمل کرده و نتوانست این تربیت خود را آن هم در یک نشست رسمی پنهان کند.
آشکار است که وهابی ها به راحتی عنوان شرک را بر بندگان خداوند اطلاق می کنند و از اطلاق این عنوان ابایی ندارند مسئله ای که منجر نمود آن را به وضوح و وفور در جنایت های القاعده، طالبان و داعش و... شاهد بودیم.
بر همه آشکار است که عبادت حقیقی مختص خداوند است و معنای مجازی کلمه عبد مد نظر است نه معنای حقیقی آن. و منظور اصلی از عبد در اینجا اطاعت، ولایت و محبت است نه چیز دیگری.
باید تاکید داشت که اگر نواده محمد ابن عبدالوهاب در پایتخت عراق تحمل این را ندارد که نام نخست وزیر را (الهام گرفته از شیعیان) به درستی ادا کند و در پخش زنده چنین آشکارا و بیش از یک بار وی را عبدالهادی خطاب می کند، باید به حجم مصیبت و فاجعه ای که شیعیان در عربستان با آن روبرو هستند پی برد، چنانکه اخیرا شاهد بودیم کودک شیعه را با خرده شیشه قربانی کردند.
نمی توان تصور کرد که عربستان چگونه می خواهد عراق را به آغوش اعراب بازگرداند درحالی که تصور می کند در میان مردم عراق "مشرکانی" هستند که باید آنان را از دم تیغ بگذراند، و نمی دانیم که چطور ممکن است که با این "مشرکان روابط سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و دینی برقرار کند؟
سوال اینجاست پس از این اقدام آشکار عبدالله بن محمد آل الشیخ آیا می توان امیدی به اصلاح ساختار نظام عربستان داشت؟ نظامی که وهابیت در تمام اصول و فروع آن ریشه دوانیده و سخن گفتن از اصلاح تنها پاشدن شن به چشمها (زحمت بیشتر) حساب می شود؟
آیا این اقدام آل شیخ با نمونه آشکاری برای این نیست که بفهمیم داعش از وفادارترین شاگردان وهابیت هستند.
منبع : العالم
