ای کلامت چون حدیث مصطفی محض ثواب

حکمت از صوب خطا محفوظ چون فصل الخطاب

وصف ذات اقدست ورد زبان خاص و عام

ذکر اسم اعظمت حرز امان شیخ و شاب

نیست غیر از قول بی ریب تو اندر هیچ امر

نیست غیر از ذات بی عیب تو اندر هیچ باب

[590]

بر طریق حق کتاب اللّه را قایم مقام

بر سریر دین رسول اللّه را نایب مناب

گاهِ طفلی از مغایب دم زدی زان کز ازل

پرورش دادت به شیر معرفت امّ الکتاب

در سخاوت تا کف دست گهربار تو دید

هر دم از خجلت عرق می ریزد از روی سحاب

گر دو صد سایل به یک دم روی عجز آورده اند

سوی درگاهت که هست ارباب حاجت را مآب،

دادهای پیش از طلب مطلوب هریک تا بُوَد

ایمن از ذلّ سؤال و فارغ از ذکر جواب

از حساب بخشش یک روزهات عاجز شوند

گر کرام الکاتبین کوشند تا روز حساب

در عذاب افتاد هرکس سوی اعدای تو رفت

این بُوَد در مذهب حق معنی سوءُالعذاب

مرجع من چون به سوی توست شاها غالب است

بر غم بئس المصیرم شادی نعم الثّواب

خواهم اسم بوترابم بر کفن املا کنند

زیر خاک آن دم که با مهرت کشم سر در نقاب

چون شود دامن کشان صبح قیامت منجلی

سر برون آرم ز جیب خاک و گویم یا علی