احمد بن اسحق اشعری می گوید: خدمت امام عسکری (ع) شرفیاب شدم. می خواستم از جانشینش بپرسم پیش از آنکه سخن بگویم امام فرمود: ای احمد! خداوند زمین را - از روزگاری که آدم را آفرید تا روز رستاخیز - از حجت و راهنمای الهی. خالی نگذارده و نخواهد گذاشت.
پرسیدم: ای فرزند رسول خدا! امام پس شما کیست؟
حضرت بی درنگ از جا بر خاست و به داخل خانه رفت و پس از لحظه ای، در حالی که کودک سه ساله ای را به دوش داشت، بیرون آمد. آنگاه فرمود: ای احمد! به خاطر آنکه پیش خدا و ما گرامی هستی، فرزندم را به تو نمایاندم. نام و کنیه او، نام و کنیه پیامبر است. و اوست که زمین را از عدل و داد پر خواهد کرد، پس از آنکه از ظلم و جور پر شده باشد.
در این هنگام احمد بن اسحق نشانه ای از امام خواست تا قلبش اطمینان بیشتری پیدا کند.
کودک سه ساله به عربی فصیح گفت: من، بقیه الله و انتقام گیرنده از ظالمان هستم...