در قرآن کریم چند نام و وصف برای نماز بیان شده است: قرآن، ایمان، حسنه .
قرآن کریم می فرماید: و ما کان الله لیضیع ایمانکم (88) قبله ی مسلمانان در صدر اسلام و در ایامی که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم در مکه تشریف داشتند و حتی بعد از مدت کوتاهی در مدینه به طرف بیت المقدس بود، ولی بعد از آن مسلمانان به طرف کعبه متوجه شدند و کعبه ی معظمه قبله ی مسلمانان شد و این تغییر قبله به دلیل این بود که یهودی ها به مسلمانان اعتراض می کردند و می گفتند شما استقلال ندارید و به طرف قبله ی ما نماز می خوانید . بعد از این که قبله تغییر پیدا کرد، این ذهنیت برای مسلمانان پیش آمد که نمازهایی که به طرف بیت المقدس خوانده ایم باطل است، در اینجا بود که آیه نازل شد و قرآن کریم بشارت داد که: خداوند ایمان شما را ضایع نمی سازد؛ یعنی نمازهای شما همگی درست است، بنابراین در آیه ی شریفه به نماز اطلاق ایمان شده است و این به دلیل اهمیت و ارزش و قداست نماز است .
وصف دیگر نماز حسنه است . قرآن کریم می فرماید: و أقم الصلوة طرفی النهار و زلفا من اللیل ... ان الحسنات یذهبن السیئات.(89)
هم چنین به نماز، قرآن فجر اطلاق شده است؛ و قرءان الفجر ان قرءان الفجر کان مشهودا . در اهمیت نماز صبح همین بس که هم اطلاق قرآن بر آن شده و هم به طور جداگانه از نمازهای دیگر بیان شده است . چون می فرماید: أقم الصلوة لدلوک الشمس الی غسق اللیل ، که در این آیه نماز ظهر و عصر و مغرب و عشا در یک جمله بیان شده است، اما نماز صبح به طور ویژه و خاص بیان شده است . دلوک شمس یعنی زوال خورشید که مقصود موقع ظهر است و غسق اللیل تاریکی شب است، بنابراین اقامه ی نماز از هنگام زوال خورشید تا تاریکی شب شامل چهار نماز می شود: ظهر و عصر و مغرب و عشا.
88) بقره / 143 .
89) هود / 114 .
