قرآن کریم درباره ی نماز عناوین مختلفی را بیان کرده است: مداومت بر نماز، محافظت از نماز و ضایع ساختن نماز. مداومت بر نماز به این معنا است که انسان نماز خودش را هیچ گاه ترک نکند. منظور از محافظت این است که در انجام مقدمات نماز از قبیل طهارت و مباح بودن لباس و مکان مقید باشد که مبادا غصبی باشد، علاوه بر آن نماز را در اول وقت و در وقت فضیلتش به جا بیاورد.
حضرت صادق علیه السلام در حدیثی می فرماید: ما من عبد اهتم بمواقیت الصلوة و مواضع الشمس لا ضمنت له الروح عند الموت و انقطاع الهموم و الاحزان و النجاة من النار من ضامن می شوم هر انسانی که به اوقات نمازش اهمیت بدهد، اولا، به هنگام مرگ شادمان و خوشحال و مسرور باشد . ثانیا: غم و غصه در زندگی برای او پیش نیاید . ثالثا: از عذاب الهی نجات پیدا کند . (262)
در حدیث دیگری از امام باقر علیه السلام روایت شده که فرمودند: اول ما یحاسب به العبد الصلاة فان قبلت قبل ما سویها ان الصلاة اذا رتفعت فی وقتها رجعت الی صاحبها و هی بیضاء مشرقة تقول حفظتنی حفظک الله (263)؛ یعنی اول چیزی که انسان برای آن مورد محاسبه ی الهی قرار می گیرد، نماز است که با قبولی نماز سایر اعمال پذیرفته می شود و هرگاه نماز در وقتش به جا آورده شود، نماز در عالم معنا به صورت نوری مجسم می شود و خطاب به انسان می گوید: مرا حفظ کردی، خداوند تو را حفظ کند. اما اگر نماز در غیر وقتش خوانده شود این نماز به صورت یک سیاهی مجسم می شود و می گوید: مرا ضایع کردی، خداوند تو را ضایع کند.
عنوان سومی که در قرآن کریم است، اضاعه صلوة است؛ اضاعوا الصلوة و اتبعوا الشهوات فسوف یلقون غیا (264) پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم برای کسی که نسبت به نماز استخفاف و حالت سهل انگاری داشته باشد 15 عقوبت را بیان فرمودند: برکت از عمرش می رود، برکت از رزق و مالش می رود، کم آبرو یا بی آبرو می شود، کارهای خیرش قبول نمی شود، دعایش مستجاب نمی شود، از دعای افراد صالح بهره ای نمی برد .
گرسنه و تشنه و ذلیل از دنیا می رود، فشار قبر دارد، قبر او تاریک است و تا قیامت در عذاب به سر می برد .
خداوند به او نظر رحمت نمی کند، از او محاسبه ی شدیدی می شود و در آتش جهنم افکنده خواهد شد . (265)
262) سفینة / ج 1 / ص 150 .
263) بحار/ ج 83 / ص 9 .
264) مریم / 59 .
265) سفینة البحار / ج 5 / ص 151 .