بهارِ سرمه چشم دو عالم است غبارت   ***    اگر چو جاده دهی بوسه جای پای علی را
نفس به یاد دمی می‏زنم که مرگ درآید    ***     مگر به گوش گران بشنوم صدای علی را
مگر به روی خیال علی دو دیده بر بندم    ***    که سر به سجده نهم یک زمان خدای علی را
به نقد هر دو جهان کیمیای خود نفروشم    ***    خریده ‏ام به بهای دلم بلای علی را
بریده عالم و آدم ز من، ولی نبریدم    ***     از این شکسته دل بینوا، نوای علی را
تو یوسف ار چه به چاهی، همین بست که شنیدی    ***    به شب صدای جگرسوز گریه ‏های علی را
زند به جان سلامت شرر ز ننگ ملامت    ***    هر آنکه همچو تو دارد به سر هوای علی را

منبع : مجله موعود ،شهریور 1383 ، شماره 46