ز کیست این همه آواز الفراق، فراق   ***     که چرخ را به حق او بود طریق نفاق
از آن کسی که خدا را به نیمه ‏شب خواند    ***     که از فراق درآید به حق شود الحاق
علی عالی اعلی ولی بر حق حق    ***     وصی پاک محمد به عفو و رحمت طاق
کسی که مصحف اعظم به حق وی عارف   ***    فرغت فانصب و بلغ ورا بود مصداق
همان که خلقت عالم بر او بود تقریر    ***    نموده مولد او را حریم خود خلاق
اگرچه احمد مرسل ز حق وی دم زد    ***    نکرد گردش گردون ز حق وی احقاق
قد فلک به خم آمد چو در خمش فرمود    ***    علی است‏ سرور عالم ز روی استحقاق
بتول بنت رسولش به همسری مامور    ***    هزار زهره و پروین به وصل او مشتاق
مهی که پرتو رویش خجل کند خورشید    ***    ز شرم ماه فلک سر فرو کند به محاق
گلی که گلشن گیتی به رنگ او مغرور    ***    به بوی اوست معطر سراسر آفاق
یلی که هیبت نامش دریده زهره شیر    ***     به رزم عمرو ز مردی به وی کند ارفاق
مگو ز حاتم طائی به جود در تمثیل    ***    ببین نگین سلیمان که می‏کند انفاق؟
ز داد او چه بگویم که تا ستاند داد    ***    گشوده باب قضا را به عام در اسواق
ز قرص نان جوینی به تن رمق می‏داد    ***    اگرچه منصب او بود قاسم الارزاق
شهی که عرش برین شد به نام او تزیین    ***    به ملک و ملک ورا نیست ‏حاجت اشراق
سری که تارک عالم سزد اگر خوانیش    ***    دریغ و درد که تیغش به سر فکند شقاق
ندای فزت و ربی ز کعبه ملهم بود   ***    که بسته بود به خالق به مولدش میثاق
بسیط روضه پاکش فرح فزا چون خلد    ***    چنان که روح دمد در دماغ تا اعماق
ستارگان سپهرش ستاده در تعظیم    ***    فتاده ‏اند ملائک به سجده ‏اش به رواق
«سعید» اگر بنگارد صفات او وصاف    ***    کجاست طاقت آن را که کس شود وراق

دکتر غلامرضا باهر