سید بن طاووس (ره) (عالم برجسته شیعه) در کتاب مشهورش «لهوف» در مورد حضرت علی اکبر علیه السلام چنین نقل می کند:
چون همه اصحاب به شهادت رسیده و جز اهل بیت امام به جاى نماندند، علىّ بن الحسین علیه السّلام (كه از همه مردم زیباروى‏ تر و از نظر اخلاق از همه نیكوتر بود) از پدرش كسب اجازت كرد و امام وى را رخصت داد.
امام نظر نومیدانه ‏اى به فرزند افكند و چشمان مباركش فرو هشت و بگریست.
سپس فرمود:«خداوندا! گواه باش، به تحقیق جوانى به جنگ و مبارزت شتافته كه اشبه الناس از نظر خلقت و خلق و منطق به رسولت صلّى اللَّه علیه و آله می ‏باشد. هر گاه اشتیاق زیارت پیامبرت رام‏ی یافتم او را می ‏نگریستم».
اللهوف على قتلى الطفوف‏، ص113، چاپ: انتشارات جهان

نوشتن دیدگاه