فرمود: «وَ اللَّهِ لَوْ اُعْطِيتُ‏ الْأقَالِيمَ‏ السَّبْعَةَ بِمَا تَحْتَ أفْلَاكِهَا» (1)؛ اگر اقالیم سبعه را بما تحت افلاکها به من بدهند، در قبالش پوست جوی از دهان مورچه‌ای نخواهم گرفت.
کسی حق دارد بگوید عدل اجتماعی قرآن را پیاده می‌کنم که دارایی شاهنشاهی ایران و امپراطوری روم در دست اوست، ولی درسفره‌اش فقط نان است و نمک؛ این‌چنین کسی مجری عدل اجتماعی قرآن است.
با وجود خزائن امپراطوری روم و خزائن درفش کاویانی، حدّ لباس او این است که از اوّل تا آخر عمرش، با جامه‌ی کرباس زندگی کرد.(2)
شبی که بر اَریکه‌ی حکومت دنیا تکیه داده بود، لباس او کرباس بود، لباس خادمش هم کرباس بود، ولی با این امتیاز که لباس خادم او قیمت و ارزشش بیشتر از پیراهن مولا بود.
آیت الله العظمی وحید خراسانی
۳/ اردیبهشت/۱۳۷۶

پی نوشت:
۱. نهج البلاغة، خطبه۲۲۴
۲. الارشاد، ج۲، ص۱۴۱

نوشتن دیدگاه