سماعة بن مهران به [حضور] امام جعفر صادق عليه السّلام شرفياب شد. پس امام عليه السّلام به او فرمود: اى سماعة بدترين مردم كيست؟
عرضه داشت:ما،اى فرزندان رسول خدا.
راوى گويد: پس امام خشمناك شد تا گونه‌هايش سرخ گشت آنگاه راست نشست و پيش از آن تكيه داده بود. پس فرمود: اى سماعه! بدترين مردم كيست؟
پس گفتم: اى فرزند رسول خدا! به خدا سوگند به شما دروغ نگفتم. ما در نزد مردم بدترين مردم هستيم.زيرا آنان ما را بى‌دين و پيمان شكن نام مى‌نهند.
پس امام به من نگريست آنگاه فرمود: چگونه‌ايد هنگامى كه شما به سوى بهشت برده شويد و آنان به سوى دوزخ روان گردند پس به سوى شما مى‌نگرند و مى‌گويند:«چرا مردمانى را كه از اشرار مى‌شمرديم و مسخره شان مى‌كرديم نمى‌بينيم؟»[ص :آيۀ 62]
اى سماعة بن مهران! به خدا سوگند هركس از شما گناهى مرتكب شود ما اهل بيت در روز قيامت به نزد خداوند آمده و او را شفاعت مى‌نمائيم و شفاعتمان پذيرفته مى‌گردد.
به خدا سوگند از شما ده نفر در دوزخ داخل نمى‌گردد.به خدا سوگند از شما پنج نفر در دوزخ داخل نمى‌گردد.به خدا سوگند از شما سه نفر در دوزخ داخل نمى‌گردد به خدا سوگند از شما يك نفر هم در دوزخ داخل نمى‌گردد. پس به درجات الهى با يكديگر رقابت كنيد و دشمنانتان را با پرهيزگارى اندوهگين سازيد.
متن عربی روایت:
وَ بِالْإِسْنَادِ، قَالَ: دَخَلَ سَمَاعَةُ بْنُ مِهْرَانَ عَلَى اَلصَّادِقِ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ) ، فَقَالَ لَهُ: يَا سَمَاعَةُ ، مَنْ شَرُّ اَلنَّاسِ قَالَ: نَحْنُ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ . قَالَ: فَغَضِبَ حَتَّى اِحْمَرَّتْ وَجْنَتَاهُ، ثُمَّ اِسْتَوَى جَالِساً، وَ كَانَ مُتَّكِئاً، فَقَالَ: يَا سَمَاعَةُ ، مَنْ شَرُّ اَلنَّاسِ فَقُلْتُ: وَ اَللَّهِ مَا كَذَبْتُكَ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ ، نَحْنُ شَرُّ اَلنَّاسِ عِنْدَ اَلنَّاسِ، لِأَنَّهُمْ سَمَّوْنَا كُفَّاراً وَ رَفَضَةً ، فَنَظَرَ إِلَيَّ ثُمَّ قَالَ: كَيْفَ بِكُمْ إِذَا سِيقَ بِكُمْ إِلَى اَلْجَنَّةِ ، وَ سِيقَ بِهِمْ إِلَى اَلنَّارِ ، فَيَنْظُرُونَ إِلَيْكُمْ فَيَقُولُونَ: «مٰا لَنٰا لاٰ نَرىٰ رِجٰالاً كُنّٰا نَعُدُّهُمْ مِنَ اَلْأَشْرٰارِ» يَا سَمَاعَةَ بْنَ مِهْرَانَ ، إِنَّهُ وَ اَللَّهِ مَنْ أَسَاءَ مِنْكُمْ إِسَاءَةً مَشَيْنَا إِلَى اَللَّهِ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ بِأَقْدَامِنَا فَنَشْفَعُ فِيهِ فَنُشَفَّعُ، وَ اَللَّهِ لاَ يَدْخُلُ اَلنَّارَ مِنْكُمْ عَشْرَةُ رِجَالٍ، وَ اَللَّهِ لاَ يَدْخُلُ اَلنَّارَ مِنْكُمْ خَمْسَةُ رِجَالٍ، وَ اَللَّهِ لاَ يَدْخُلُ اَلنَّارَ مِنْكُمْ ثَلاَثَةُ رِجَالٍ، وَ اَللَّهِ لاَ يَدْخُلُ اَلنَّارَ مِنْكُمْ رَجُلٌ وَاحِدٌ، فَتَنَافَسُوا فِي اَلدَّرَجَاتِ وَ أَكْمِدُوا عَدُوَّكُمْ بِالْوَرَعِ .
امالی طوسی ، جلد ۱ ، صفحه ۲۹۵
