حضرت امام جعفر صادق علیه السلام فرمودند:
پیامبرخدا (صلی الله علیه و آله)، به هنگام روزه گشودن، با حلوا افطار می‌‏کرد. اگر حلوا نبود، با شکرینه‌ای دیگر یا چند دانه خرما، و اگر آن نیز نبود، با آبِ ولرم.
و می‏‌فرمود: آب، معده و کَبِد را تمیز می‏‌کند، دهان را خوش‏بو می‏‌کند، دندان‌‏ها را محکم می‏‌سازد، چشم را قدرت می‏‌دهد و دیده را جلا می‏‌بخشد، گناهان را از انسان می‌شوید، رگ‌های برآشفته و تلخه تحریک شده را فرو می‏‌نشانَد، بلغم را از میان می‏‌بَرَد، حرارت را از معده برمی‌دارد، و سردرد را نیز از میان می‏‌بَرَد.

متن حدیث:
الإمام الصادق علیه‌السلام:
کانَ رَسولُ اللّه‏ِ صلی‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم إذا أفطَرَ بَدَأَ بِحَلواءَ یُفطِرُ عَلَیها؛ فَإِن لَم یَجِد فَسُکَّرَةٍ أو تَمَراتٍ، فَإِذا أعوَزَ ذلِکَ کُلَّهُ فَماءٍ فاتِرٍ. وکانَ یَقولُ: یُنَقِّی المَعِدَةَ والکَبِدَ، ویُطَیِّبُ النَّکهَةَ وَالفَمَ، ویُقَوِّی الأَضراسَ، ویُقَوِّی الحَدَقَ و یَجلُو النّاظِرَ، و یَغسِلُ الذُّنوبَ غَسلاً، و یُسَکِّنُ العُروقَ الهائِجَةَ و المِرَّةَ الغالِبَةَ، و یَقطَعُ البَلغَمَ، و یُطفِئُ الحَرارَةَ عَنِ المَعِدَةِ، و یَذهَبُ بِالصُّداعِ.

منابع:
1- اصول کافی، ج۴، ص۱۵۳
2- دانش‌ نامه احادیث پزشکی، ج۱، ص۵۴۵