چهار توصیه امام حسن عسکری علیه السلام

(زمان خواندن: 3 - 5 دقیقه)

 

بسم الله الرحمن الرحیم
امام حسن عسکری (علیه السلام) در بیانی نورانی چهار توصیه دارند که با عمل به آن ها می توان به کمالات انسانی نائل شد. حضرت فرموده اند:
أكْثِرُوا ذِكْرَ اللّهِ وَ ذِكْرَ الْمَوْتِ وَ تِلاوَةَ الْقُرآنِ وَ الصَّلاةَ عَلَى النبىِّ صلي الله عليه و آله، فَإنَّ الصَّلاةَ عَلى رَسُولِ اللّه صلي الله عليه و آله عَشْرُحَسَناتٍ.[1]
زياد ياد خدا و ياد مرگ باشيد و قرآن را زياد بخوانيد و بر پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله) فراوان درود فرستيد كه درود بر رسول خدا (صلي الله عليه و آله) ده حسنه به شمار مى رود.

:: یاد خدا
اولین توصیه حضرت زیاد به یاد خدا بودن است. ذکر خدا آثار مطلوب بسیاری در زندگی انسان بر جای می گذارد. یکی از مهمترین آثار ذکر خدا ایجاد دل گرمی و اطمیان قلبی برای انسان است. خداوند متعال در قرآن می فرماید: «الا بذکر الله تطمئن القلوب».[2] آگاه باش كه با ياد خدا دلها آرامش مى‏ يابد. اینکه انسان به این فکر باشد که همیشه حمایت گر و پشتوانه ای قادر و مهربان دارد که می تواند به او اعتماد کند، حس بسیار خوب و انرژی مثبتی است که در پیشبرد اهداف انسان در زندگی بسیار مشکل گشاست. بسیاری از استرس ها، افسردگی ها، مریضی ها و بن بست هایی که انسان ها در زندگی به آن ها مبتلا می شوند به خاطر غفلت و دوری از خدا و ذکر خداست[3].
اثر مطلوب دیگر ذکر خدا این است که شیاطین را از انسان دور می کند[4].انسان را از گرفتار شدن به اخلاق ناپسند[5] و اشتباهات نابخشودنی باز می دارد و او را به انجام افعال خیر سوق می دهد[6].

:: یاد مرگ
یاد مرگ انسان را نسبت به دنیا و زیبایی های ظاهری آن بی رغبت می کند. امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب (علیهماالسلام) می فرماید: «مَن أكثَرَ مِن ذِكرِ المَوتِ قَلَّت في الدُّنيا رَغبَتُهُ» [7].
اگر دنیا در نظر انسان کوچک و گذرا شد، دیگر تمام هم و غم خود را برای رسیدن به آن شئ کم ارزش نمی گذارد و دست به هر کار اشتباه و گناهی نمی زند.
اینکه برخی از انسان ها به خود اجازه می دهند که برای رسیدن به آمال و آرزوهای خودشان مرتکب هر گناهی شوند و حق هم نوعان خود را پایمال کنند، ریشه در غفلت آن ها از حقیقت مرگ دارد. مرگی که دیر یا زود به سراغ آن ها می آید و به عمرشان در این دنیای گذرا پایان می دهد و از این دنیا جز اعمال خوب و بدشان ره توشه ای نخواهند داشت.

:: تلاوت قرآن
توصیه سوم امام عسکری انس با قرآن و تلاوت این کتاب آسمانی است. سیره عملی ائمه اطهار نیز به همین صورت بوده است. اگرچه ائمه اطهار خود قرآن ناطق هستند ولی با این حال به تلاوت قرآن می پرداختند.
در روايتی آمده است كه امام باقر (عليه السلام) در ماه مبارک رمضان ده بار ختم قرآن مى كردند[8].
قرآن کریم نور است و راه گشای زندگی می باشد[9]. خداوند متعال می فرماید: هذا بَيانٌ لِلنّاسِ وَ هُدىً وَ مَوْعِظةٌ لِلْمُتَّقينَ[10] . اگر انسان قرآن را با تدبر و تفکر و تأمل تلاوت کند خداوند متعال او را به راه صحیح و صلاح رهنمود می کند.
از نکاتی که باید در مورد این معجزه جاوید گفت این است که، قرآن برای یک عصر خاص نازل نشده بلکه برای تمام اعصار الی یوم القیامه می باشد. آیات قرآن در هر زمانی جدید است و هیچ زمانی مندرس و کهنه نمی گردد[11].

:: صلوات بر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله
آخرین توصیه امام عسکری، یاد کردن پیامبر عظیم الشأن اسلام است. در کنار یاد خدا، یاد مرگ و تلاوت قرآن ، این توجه داشتن به مقام و منزلت پیامبر اکرم و اهل بیت ایشان(علیهم صلوات الله) است که می تواند انسان را به سعادت دنیوی و اخروی برساند. نقل است از امام صادق یا امام باقر علیهماالسلام که می فرمایند: سنگین ترین عملی كه روز قیامت در ترازوی اعمال قرار داده می شود، صلوات بر محمد و اهلبیت ایشان است[12].
در روایت دیگری در باب فضیلت صلوات بر نبی مکرم اسلام و اهلبیت ایشان( علیهم السلام)، امام هادی (علیه السلام) می فرماید: إنّما اتَّخَذَ اللهُ إبراهیمَ خلیلاً لِكَثْرَةِ صَلاتِهِ علی محمّدٍ وأهلِ بیتهِ صلواتُ اللهِ عَلَیهم. خداوند متعال حضرت ابراهیم (علیه السلام) را دوست و خلیل خود انتخاب کرد، به خاطر آنکه ایشان بر محمد و اهل بیت ایشان علیهم السلام بسیار صلوات می فرستاد[13].
ان شاء الله با عمل به این توصیه های گرانقدر بتوانیم در مسیر خیر و صلاح قدم بلندی برداشته و به سعادت دنیا و آخرت برسیم.
مؤسسه جهانی سبطین علیهما السلام
موسوی

پی نوشت:
[1] - بحار الانوار ج78،ص372
[2] - رعد، 28
[3] - غرر5169، الاقبال،ج3ص337
[4] - غرر5162
[5] - الفردوس،ج3،ص564)
[6] - غرر8872
[7] - غرر الحکم،8766
[8]- وسائل الشيعة، ج 7، ص 219، روايت 3
[9] - جامع الاخبار و الآثار، ج 1، ص 164
[10] - ال عمران138
[11] - نحل، آیه 89. شیخ طوسی، الامالی، ص۵۸۰؛
[12] - بحارالانوار،ج91،ص49
[13] - همان، ج91،ص54