روایتی از مولای حکمت و بیان است که فرمودند: اشرف الغنی ترک المنی (حکمت 33 نهج البلاغه) یعنی: ارزشمندترین بی نیازی ترک آرزوهاست.
یک روایت 4 کلمه ای که دنیایی از معنا و حکمت و عاقبت اندیشی در آن نهفته است.
انسان موجودیست که اگر بنای بر سیری در دنیا نداشته باشد تمام دنیا را هم به او بدهند سیر نمی شود و اگر بنای بر سیری داشته باشد اگر کمترین مقدار دنیا را هم به او بدهند سیر می شود.
پس برای اینکه دائم در راحتی و ثروت همراه با آرامش باشیم باید دست از آرزوهای دور و دراز برداریم و همتمان را روی عباداتمان معطوف کنیم. در این صورت تلاش حداکثری برای راحتی در دنیا می کنیم ودر عین حال آرامش و آسایش داریم. چرا که آرامش در خواب راحت است نه در تختخواب راحت! ما از خدا تختخواب راحت میخواهیم ولی خدا برای ما خواب راحت می خواهد. کسی که آرام است گاهی با کمترین ثروت روی تخته سنگ هم خوابش می برد ولی کسی که آرامش ندارد گاهی با داشتن میلیاردها ثروت روی تختخواب پر قو هم آرامش و راحتی ندارد.