به نام خدایی که ظرفیت پیوند دو دریای آسمانی را به خاک عطا کرد:
چیست این حس شگفت که بر سینه زمان چنگ می‏زند؟
چیست این رونق بهاری که در لحظه‏ های خلقت طنین می ‏افکند؟ آیا کسی هست که زمزمه سبزترین پیوند آفرینش در ملکوت را بشنود و نداند که امشب چه شبی است؟!
هیچ عابری نیست که امشب در کوچه حضور قدم بگذارد و با کوله‏ باری از نور و تبسم، بن ‏بست‏ های حرکت را درننوردد.
وقتی بدانی شرقی‏ ترین لحظه زمین فرا رسیده، تعجب نخواهی کرد اگر امشب را شب انعکاس آسمان، شب تفسیر خدا در زمین بخوانند. شب رویش لبخند بر شادمانه ‏ترین گلدسته تجلی فرا رسیده است.
جشن فرشتگان
آخرین پیامبر نور، زلال‏ ترین عصاره وحی را در پیوند دخترش با آسمانی‏ ترین مرد، می ‏ریزد و با آرامشی که اولین محصول این تلاقی عظیم است، به خدا لبخند می‏زند. فرشتگان، بال در بال هم، زیباترین سرور خاک را جشن می‏گیرند و بزرگ‏ترین شادمانی زمین را پای می‏کوبند.
ای اهل عالم! آیا در تقویم خاک، روزی گسترده ‏تر از روز پیوند دو دریا دیده ‏اید؟!
دو دریا، دو بی‏کران؛ دو شفافیت محض! دو نور لایتناهی!...
اهالی دیار معرفت! دریابید این خجسته ‏ترین ثانیه ‏های رحمت و برکت را!
دریابید و دریابیم این تموّج فضایل در جاری زمان را!
آغاز زندگی مقدس
اینک، دست مقدس فاطمه علیه السلام ، در دست بی‏کران علی، حلاوت هلهله فرشتگان را لمس می‏کند و شور کبریایی افلاکیان را برمی ‏انگیزد.
این سپردن دست عروسی به تکیه ‏گاهی یک مرد نیست؛ این سپردن انسان است به حریم بی ‏انتهای عصمت. این پیامبر صلی‏ الله‏ علیه‏ و‏ آله و سلم نیست که دخترش را به علی علیه ‏السلام می‏سپارد؛ این خداست که اختیار و اعتبار بشر را به علی و زهرا علیه السلام وامی‏نهد.
شب پیوند مرتضی و فاطمه علیه السلام نیست؛ بلکه امشب، شب تجدید یگانگی انسان با ذات خداست. و مبارک باد بر همه کائنات، این لبخند بی‏زوال پروردگار در گستره خلقت خویش.
و زندگی در سایه ‏سار خانه علی و فاطمه علیه السلام ممتد باد!

نجمه زارع

نوشتن دیدگاه