زینی دحلان در کتاب خود می نویسد :
« وكان ينهى عن الصلاة على النبي صلى الله عليه وسلم ويتأذى من سماعها وينهى عن الإتيان بها ليلة الجمعة وعن الجهر بها على المنائر ويؤذي من يفعل ذلك ويعاقبه أشد العقاب حتى أنه قتل رجلا أعمى كان مؤذنا صالحا ذا صوت حسن نهاه عن الصلاة على النبي صلى الله عليه وسلم في المنارة بعد الأذان فلم ينته وأتى بالصلاة على النبي صلى الله عليه وسلم فأمر بقتله فقتل ثم قال إن الريابة في بيت الخاطئة يعني الزانية أقل إثما ممن ينادي بالصلاة على النبي صلى الله عليه وسلم في المنائر »
و او (محمد بن عبدالوهاب) مردم را از صلوات بر پیامبر صلی الله علیه و آله نهی کرد و اگر کسی هم صلوات می فرستاد؛ اذیت می کرد و از صلوات بر آن حضرت در شب جمعه و بلند صلوات فرستادن بر روی مناره ها نیز منع کرد و اگر کسی این عمل را انجام می داد او را اذیت و به شدت عقوبت می کرد تاجائی که مردی نابینا که موذن خوش صدایی و فرد صالح بود، او را از صلوات بر پیامبر بر روی مناره بعد از اذان نهی کرد ولی به او نرسید و او (بعد از اذان بر روی مناره) بر پیامبر صلوات می فرستاد ، پس دستور به قتل آن موذن را داد و او را کشتند و گفت : بدرستی که لذت برنده در خانه خطا کاری یعنی شخص زنا کار در محل فساد و فحشاء، گناهش کمتر از کسی است که بر پیامبر صلی الله علیه و آله بر روی مناره صلوات بفرستد.
الدرر السنية فی الرد علی الوهابیة صفحه 108 و 109