پیام نور به لبهای پیک وحی خداست
بخوان سرود ولایت که عید اهل ولاست

بیا شراب طهور از خم غدیر بزن
خدا گواست که ساقی این شراب خداست

خم از غدیر خم و می می ولای علیست
وگرنه صحبت ساقی و جام و باده خطاست

غدیر، عید خدا، عید احمد، عید علی (ع)
غدیر عید نیایش غدیر عید دعاست

غدیر صبح سپید همه سپیدی ها
غدیر، نور خدا، دشمن سیاهی هاست

غدیر سيّد اعیاد و اشرف ايّام
غدیر خوبتر از عید روزه و اضحی است

غدیر سلسله دار کمال دین تا حشر
غدیر آینه دار علی ولی اللَّه است

غدیر عید همه عمر با علی بودن
غدیر جشن نجات از عذاب روز جزاست

غدیر بر همه حق باوران تجلّی حق
غدیر بر همه گم گشتگان چراغ هداست

غدیر کعبه مقصود شیعه در عالم
غدیر جنّت موعود خلق در دنیاست

غدیر حاصل تبلیغ انبیاء همه عمر
غدیر میوه ی توحید اولیا همه جااست

غدیر آینه ی لا اله الّا هو
غدیر آیت سبحان ربی الاعلی است

غدیر هدیه نور از خدا به پیغمبر (ص)
غدیر نقش ولای علی به سینه ی ماست

غدیر کعبه ی اهل سماء و اهل زمین
غدیر قبله ی خلق زمین و خلق سماست

غدیر یک سند زنده یک حقیقت محض
غدیر خاطره ی جاودانه و زیباست

غدیر روشنی چشم پیروان علی (ع)
غدیر از دل تنگ رسول (ص) عقده گشاست

غدیر با همگان هم سخن ولی خاموش
غدیر با همه کس آشنا ولی تنهاست

غدیر صفحه ی تاریخ والِ مَنْ والاه
غدیر آیه ی توبیخ عادِ من عاداست

هنوز از دل تفتیده ی غدیر بلند
صدای مدح علی (ع) با نوای روح فزاست

هنوز گوهر وصف علی (ع) بود در گوش
هنوز لعل لب مصطفی (ص) مدیحه سراست

هنوز لاله ی اَکْمَلْتُ دینَکُم روید
هنوز طوطی اَتْمَمْتُ نِعْمَتی گویاست

هنوز خواجه ی لولاک را نداست بلند
که هر که را که پیمبر منم علی (ع) مولاست

چنانکه من همگان را به نفس اولایم
علی وصيّ من از نفس او به او اولاست

علی (ع) علیم و علی (ع) عالِم و علی (ع) اَعلم
علی (ع)وليّ وعلی (ع)والی وعلی (ع) والاست

علی (ع) حقیقت روح و تمام عالم جسم
علی (ع) سفینه ی نوح و همه جهان دریاست

علی (ع) مدرس جبریل در شناخت حق
علی (ع) معلّم آدم به عَلَّمُ الاَسماست

علی (ع) تمامی دین، بغض او تمامی کفر
علی (ع) ولی خدا، خصم او عدوی خداست

علی (ع) بود پدر امّت و برادر من
علی (ع) سفیر خدا و علی (ع) امیر شماست

علیست (ع) حج و علی (ع) کعبه و علی (ع) زمزم
علی صفا و علی (ع) مروه و علی (ع) مسعاست

علی صراط و علی محشر و علی (ع) میزان
علی بهشت و علی کوثر و علی (ع) طوباست

علی (ع) چو شخص پیمبر (ص) هماره بی مانند
علی (ع) چو ذات الهی همیشه بی همتاست

علی شهید و علی (ع) شاهد و علی (ع) مشهود
علی پناه و علی ملجأ و علی (ع) مُنجاست

علی اذان و اقامه علی (ع) رکوع و سجود
علی قیام و قعود و علی (ع) سلام و دعاست

علی (ع) حقیقت توحید بر زبان کلیم
علی (ع) تجلّی طور و علی (ع) ید بیضاست

علی (ع) وصيّ و دَمُ و لَحْمُ و نَفْسِ پیغمبر
علی (ع) ابوالحسنین است و شوهر زهراست

علی (ع) است حق و حقیقت بدور او گردد
علی (ع)است عدل و عدالت به خط او پویاست

علی (ع) محمّد (ص) و فرقان و نور و کوثر، قدر
علی (ع) مزمّل و یاسین و یوسف و طاهاست

علی (ع) بقول محمّد (ص) درِ مدینه ی علم
ز در درآی که راه خطا همیشه خطاست

حدیث منزله را از نبی بگیر و بخَلق
بگو مخالف هارون مخالف موسی است

بود وصی نبی آنکسی که نفس نبی (ص) است
گرفتم (اینکه حدیث) غدیر یک رؤیاست

کَننده ی در خیبر بود وصی رسول (ص)
نه آنکه کرد فرار از جهاد، عقل کجاست

کسی که گفت سلونی، سزد امامت را
نه آنکسی که به لولا، به جهل خود گویاست

کسی که جای نبی خفت جانشین نبی (ص) است
نه آنکه راحتی زجان خویش را می خواست

چگونه قاتل زهرا امام خلق شود
مدینه، مرد شرف نیست یا علی (ع) تنهاست

چگونه مهر بورزم به آن ستم گستر
که دود آتش او دور خانه ی زهراست

چگونه غیر علی (ع) را امام خود دانم
که او سراپا آئینه ی رسول خداست

حدیثی از دو لب مصطفی مراست بیاد
به آب زر بنویسم اگر رواست رواست

تو گوئی آنکه دو گوشم بود به گفته ی او
که گفت خصم علی (ع) نسل حیض یا که زناست

خدا گواست پی دشمن علی (ع) نروم
حلال زاده رهش از حرامزاده جداست

کسی که بت شکند بر فراز دوش نبی (ص)
برای حفظ خلافت ز هر کسی اولاست

گواه من بخلافت همان وجود علی (ع) است
که آفتاب بتأئید آفتاب گواست

بود امامت او در کتاب حق معلوم
چنانکه صورت خورشید در فضا پیداست

به دیدگان خدا بین مرتضی (ع) سوگند
کسی که غیر علی (ع) دید، دیده اش اعماست

عبادت ثقلینت اگر بود، فردا
تو را بدون ولایت به وَیل واویلاست

به آن نبی (ص) که علی (ع) را وصيّ خود فرمود
به آن نُبی که تمامش ثنای آن مولاست

ثواب نیست ثوابی که بی ولای علی (ع) است
نماز نیست، نمازی که بی علی (ع) برپاست

شکسته باد، دهانی که بی علی (ع) باز است
بریده باد زبانی که بی علی (ع) گویاست

تمرّد است بدون علی (ع) اگر طاعت
تأسف است سَوای علی (ع)، اگر تقواست

به آیه آیه ی قرآن بحق پیغمبر (ص)
که راه غیر علی (ع) مرگ و نیستيّ و فناست

خدا گواست که هر کس رهش جدا ز علی (ع) است
بسان لشگر فرعون راهی دریاست

اگر تمام خلایق جدا شوند از او خدا
گواست که راه تمام خلق خطاست

به جای حور، به بوزینه دست داده و بس
کسی که غیر علی (ع)را امام و رهبر خواست

بصد هزار زبان روح مصطفی (ص) گوید
که ای تمامی امّت علی (ع) امام شماست

من و جدا شدن از مرتضی خدا نکند
که هر که گشت جدا از علی (ع) جدا ز خداست

کسی که فاطمه از ظلم او غضبناک است
امامتش غم و اندوه و درد و رنج و بلاست

مگر نگفت نبی (ص) خشم دخترم زهرا
شرار خشم خداوند گار بی همتاست

مگر نگفت نبی (ص) با هم اند، حق و علی (ع)
اگر علی (ع) نبود در میانه حق تنهاست

تمام قرآن در حمد و، حمد بسم اللَّه
تمام بسمله در با علی (ع) چو نقطه ی باست

خدا گواست که امروز هر که پیرو اوست
مصون ز نار جحیم و عذاب حق فرداست

علی (ع) کسی است که یک ذرّه از ولایت او
نجات بخش تماميّ خلق روز جزاست

علی کسی است که یک خردل از مَحبّت او
نکوتر است ز دنیا و آنچه در دنیاست

اگر ز خاک درش کسب آبرو نکند
یقین کند که در حشر آبرو، رسواست

چنانکه غیر خدا را خدای نتوان گفت
اگر بغیر علی (ع) کس خلیفه گفت خطاست

بگو که بند ز بندم جدا کنند به تیغ
ز بند بندم آید ندا، علی (ع) مولاست

اگر به تیغ کشندم و یا بدار کشند
زبان نه بلکه وجودم بمدح او گویاست

به حق کسی نبرد راه جز ز راه علی (ع)
بهوش باش که راه علی (ع) بود ره راست

لوای حمد بدست علی (ع) بود فردا
تمام محشر در ظل این بلند لواست

پیمبران همه در تحت این لِوا آیند
که این لِوای مقدّس همان لِوای خداست

الا کسی که تو را از علی (ع) جدا کردند
پناه گاه تو در آفتاب حشر کجاست؟

مرا بروز قیامت بخلد کاری نیست
بهشت من همه درصورت علی (ع) پیداست

جهنّم است بهشتی که بی علی (ع) باشد
جحیم با رخ نورانی علی، زیباست

کجا امام توان یافتن چو شخص علی (ع)
که هم کلام خداوند و همنشین گداست

اگر به چشم شما آفتاب نور دهد
وگر که سایه ی این نُه سپهر بر سر ماست

اگر نسیم سحر می وزد به لاله و گل
اگر بظلمت شب ماه را فروغ و ضیاست

اگر تمام سماوات از ستاره پُرند
وگر چو مائده لبریز دامن صحراست

اگر فرشته و حور است و آدمی و پَری
اگر زمین و سماء و بهشت و عرش علاست

اگر سیاه و سفید است و اصفر و احمر
اگر که روز و شبی هست یا که صبح و مساست

خدا گواست که از یمن دوستی علی (ع) است
علیست باعث خلقت، علی (ع)، خدای گواست

علی (ع) وليّ خدا بود پیش از آنکه خدای
به حرف کُن، همه ی کائنات را آراست

خدا برای علی (ع) خلق کرد عالم را
چنانکه خلقت او را برای خود می خواست

تمام عالم ایجاد بی وجود علی (ع)
بسان کشتی بی ناخدای در، دریاست

مرا بس است تولّای چهارده معصوم (ع)
که این ولایت فوق تمام نعمت هاست

مگر نگفت پیمبر کتاب و عترت من؟
امانتی است که پیوسته در میان شماست؟

مگر نگفت که این دو ز هم جدا نشوند
اگر جدا ز یکی هرکه شد ز هر دو جداست

مگر نگفت که این دو، چو این دوانگشت اند
کز اتّحاد یکی گرچه در شماره دوتاست

عبادت ثَقَلَيْن است بسته بر ثِقْلَيْن
که مُهر طاعت هر بنده مِهر آل عباست

درود باد به ارواح چارده معصوم (ع)
که در طریقت آنان نجات هر دو سراست

بتول و چار محمد (ص) حسین و چهار علی (ع)
دو نامشان حسن (ع) و آندو جعفر (ع) و موساست

بجز مَحبّت آنان نجات نیست که نیست
زنید چنگ بدامانشان، نجات اینجاست

هنوز محفل ذکر علی (ع) است خاک غدیر
ولی چه سود بگوش کسی که ناشنواست

بگو که خصم شود منکر غدیر چه باک
که آفتاب به هر سو نظر کنی پیداست

گرفتم آنکه حدیث غدیر و قول رسول (ص)
مراد دوستی آن امام ارض و سماست

چرا به گردنش افکند ریسمان امت
چه شد که دود ز کاشانه ی علی (ع) برخاست؟

سؤال من ز تمامی مسلمین این است
بدوست اینهمه آزار نه، به خصم رواست؟

چو عُمرِ صاعقه کوتاه باد دورانش
خِلافتی که دوامش به کشتن زهراست

برای غصب خِلافت زدند فاطمه (س) را
شرف کجاست مروّت کجاست رحم کجاست؟

شکستن در و، بی حُرمتی به خانه ی وحی
مودّتی است که درباره ی ذوالقربی است

اگر قصیده ی «میثم» بود صد و ده بیت
که در عدد صد و ده نام آن ولی خداست

فضائلی است علی (ع) را که گفتن هر یک
نیازمند هزاران قصیده ی غرّاست


نخل میثم، ص 67-71
حاج غلامرضا سازگار

نوشتن دیدگاه