مثل شمعی آب باید گشت پای روضه ات
بال باید زد دمادم در هوای روضه ات

اعتقاد ما دوچندان می شود در تکیه ها
رزق ما را می دهد اشک عزای روضه ات

خادمینت اکثراً ریزه خوران اکبرند
خیر و برکت می رسد پایین پای روضه ات

گریه های مادرت شبهای جمعه می دهد
عطر و بوی کربلا را در فضای روضه ات

با همان دست کبودش فاطمه روز ازل
نام ما ها را که بنوشته گدای روضه ات

تا که بوی سیب از صحن و سرایت می وزد
روضه بر پا می شود در کربلای روضه ات

گیسوان تو پریشان شد به دست قاتلت
 مو پریشان کرده ما را ماجرای روضه ات

تو زمین خوردی که ما با اشک پاکیزه شویم
آه، ای شاه زمین خورده فدای روضه ات

خواهرت از خیمه گه تا قتلگه دامن کشان
بر زمین می خورد با هر وای وایِ روضه ات

رضا باقریان