در قصیده ای که دعبل خزاعی در محضر امام علیّ بن موسی الرّضا علیه السّلام می سراید چنین می گوید:

افاطم لو خلت الحسین مجدلا
وقدمات عطشاناً بشط فرات
اذا للطمت الخد فاطم عنده
واجریت انهاراً علی الوجنات

ای فاطمه اگر در نظر می آوری حسین علیه السّلام راکه به تیغ دشمن برخاک افتاده و برکنار فرات، تشنه لب جان داده است،
 هر آینه نزد او بر چهره می زدی و آب دیده را بر گونه های گلگونت روان می ساختی.
پس از سرودن این شعر:
فلطمت النساء وجوههنّ و علا الصراخ من وراء الستر و بکی الرضا علیه السّلام حتّی أغمی علیه مرّتین
زنان بر صورت های خویش لطمه زدند و صدای شیون آنان از پشت پرده بلند شد و امام رضا علیه السّلام آنقدر گریستند که دو مرتبه بی هوش شدند.
شرح تائیه دعبل خزاعی، علاّمه مجلسی:۴۷ -۴۸ و۷۰-۷۱٫
عیون أخبارالرضا علیه السلام: ۲/۲۶۳؛
بحارالانوار: ۴۹/۲۳۸؛
الغدیر: ۲/۳۵

نوشتن دیدگاه