به سوی یار از ندارها سلام می‌رسد
خوشیم این سلام‌ها به آن امام می‌رسد

شدیم بی‌نصیب از نظاره‌ی رخش ولی
نگاه لطف او به ما علی‌الدوام می‌رسد

عطای یار و منعِ بخشش‌اش یکی است باطنا
صلاح ماست هر دوتاش... هر کدام می‌رسد

بریده می‌شود نخ توسل اهالی‌اش
به پای سفره‌ای که لقمه‌ی حرام می‌رسد

از این طرف گناه ما فقط به سوی او رسید
از آن طرف همیشه لطف و احترام می‌رسد

همین که بر دعا دو دست خود بلند می‌کند
به قلب ما همان دقیقه التیام می‌رسد

دل شکسته از غریبی عقیله صبر کن
می‌آید آن امام و وقت انتقام می‌رسد

فدای دختر علی که با قد خمیده‌اش
محله‌ی یهودیان شهر شام می‌رسد

چقدر کارِ این بزرگ‌زاده سخت می‌شود
در آن زمان که کاروان به ازدحام می‌رسد

گرسنه‌اند کودکان و رو به کس نمی‌زنند
اگرچه بوی نان تازه بر مشام می‌رسد

محمدجواد شیرازی

نوشتن دیدگاه