ابن عباس رضی الله عنه می گوید: خدمت پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله عرض کردم: یا رسول الله، مرا وصیِّتی کنید! فرمود تو را به دوست داشتن علی بن أبی طالب سفارش می کنم، سوگند به آنکه مرا به حق به نبوت مبعوث فرمود، خداوند از بنده ای کار نیکو نمی پذیرد مگر اینکه پیش از آن درباره حبّ علی بن أبی طالب از وی سؤال کند، و او می فرماید: بدان که هرکس برولایت او بمیرد، تمام اعمال او پذیرفته می شوند و اگر با پذیرش ولایت او نیاید، چیزی از عمل او پذیرفته نمی شود، سپس فرمان داده می شود در آتشش افکنند،
ای پسر عباس: سوگند به کسی که مرا به حق به نبوّت مبعوث فرمود که خشم آتش بر دشمن علی شدیدتر از خشم آن بر کسی است که گمان برد خداوند را فرزندی است.
ای پسر عباس : و اگر فرشتگان مقرّب و پیامبران مرسل بر دشمنی با علی بن أبی طالب اجتماع کنند، با وجود عبادت هایی که در آسمان ها می کنند، حتماً خداوند در آتش آن ها را عذاب خواهد داد.
عرض کردم: یا رسول الله، و آیا کسی با او دشمنی می کند؟
فرمود: ای پسر عباس، آری! گروهی ادعا می کنند از اُمّت من هستند و حال آنکه خداوند بهره ای از اسلام برای آنان قرار نداده است! ای پسر عباس، از نشانه های دشمنی آن ها با علی آن است که کسی را بر او برتری می دهند که پایین تر از اوست، و سوگند به کسی که مرا به حق پیامبر مبعوث فرمود، خداوند پیامبری را مبعوث نفرموده که نزد او از من بزرگواراتر باشد و وصیّی نفرستاده که نزد او از علی بزرگوارتر باشد.

قال ابن عباس رضي الله عنه : فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اَللَّهِ أَوْصِنِي فَقَالَ عَلَيْكَ بِمَوَدَّةِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ اَلَّذِي بَعَثَنِي بِالْحَقِّ نَبِيّاً لاَ يَقْبَلُ اَللَّهُ تَعَالَى مِنْ عَبْدٍ حَسَنَةً حَتَّى يَسْأَلَهُ عَنْ حُبِّ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ هُوَ يَقُولُ اِعْلَمْ فَمَنْ مَاتَ عَلَى وَلاَيَتِهِ قَبْلَ عَمَلِهِ مَا كَانَ مِنْهُ وَ إِنْ لَمْ يَأْتِ بِوَلاَيَتِهِ لاَ يُقْبَلُ مِنْ عَمَلِهِ شَيْءٌ ثُمَّ يُؤْمَرُ بِهِ إِلَى اَلنَّارِ يَا اِبْنَ عَبَّاسٍ وَ اَلَّذِي بَعَثَنِي بِالْحَقِّ نَبِيّاً إِنَّ اَلنَّارَ لَأَشَدُّ غَضَباً عَلَى مُبْغِضِ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ مِنْهَا عَلَى مَنْ زَعَمَ أَنَّ لِلَّهِ وَلَداً يَا اِبْنَ عَبَّاسٍ لَوْ أَنَّ اَلْمَلاَئِكَةَ اَلْمُقَرَّبِينَ وَ اَلْأَنْبِيَاءَ وَ اَلْمُرْسَلِينَ اِجْتَمَعُوا عَلَى بُغْضِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ مَعَ مَا يَقَعُ مِنْ عِبَادَتِهِمْ فِي اَلسَّمَاوَاتِ لَعَذَّبَهُمُ اَللَّهُ تَعَالَى فِي اَلنَّارِ قُلْتُ يَا رَسُولَ اَللَّهِ وَ هَلْ يُبْغِضُهُ أَحَدٌ قَالَ يَا اِبْنَ عَبَّاسٍ نَعَمْ يُبْغِضُهُ قَوْمٌ يُذْكَرُ (من) أَنَّهُمْ مِنْ أُمَّتِي لَمْ يَجْعَلِ اَللَّهُ لَهُمْ فِي اَلْإِسْلاَمِ نَصِيباً يَا اِبْنَ عَبَّاسٍ إِنَّ مِنْ عَلاَمَةِ بُغْضِهِمْ لَهُ تَفْضِيلَهُمْ لِمَنْ هُوَ دُونَهُ عَلَيْهِ وَ اَلَّذِي بَعَثَنِي بِالْحَقِّ نَبِيّاً مَا بَعَثَ اَللَّهُ نَبِيّاً أَكْرَمَ عَلَيْهِ مِنِّي وَ لاَ وَصِيّاً أَكْرَمَ عَلَيْهِ مِنْ وَصِيِّي
فضائل ابن شاذان ج 1 ص 5
بحارالانوار ج 39 ص 160