حضرت امام رضا صلوات‌الله‌علیه به نقل از پدران بزرگوارشان علیهم‌السلام فرمودند:
ابلیس از زمان حضرت آدم تا بعثت حضرت مسیح علیهماالسلام، نزد پیامبران می‌آمد و با آنان سخن می‌گفت و از آنها پرسش می کرد و با هیچ پیغمبرى مأنوستر از یحیى بن زکریا علیهماالسلام نبود؛ روزى حضرت یحیى پس از سوالاتی به ابلیس گفت: «این زنگ که در دست توست چیست؟» ابلیس گفت:
«این مَجمعِ تمام لذّت‌ها از تنبور و عود و تار و طبل و نِی و سُرناست؛ همانا مردمی در مجلسِ شراب می‌نشینند و از آن لذّت نمی برند، پس من این زنگ را در میان‌شان تکان می دهم؛ وقتی صدای آن را می شنوند (شاید از صداهای فرکانس بالایی باشد که گوش سر ظاهراً تشخیص نمی‌دهد، اما گوشِ دل و روح انسان درک می‌کند)، طَرَب و سرمستی، آنان را سبک می‌سازد و برخی می‌رقصند و عدّه‌ای بشکن می‌زنند و بعضی لباس خود می‌درند!»
«عن سليمان بن بلال المدني قال: حدثني علي بن موسى الرضا عن أبيه عن جعفر بن محمد عن آبائه عليهم‌السلام: أن إبليس كان يأتي الأنبياء عليهم‌السلام من لدن آدم عليه‌السلام إلى أن بعث الله المسيح عليه‌السلام يتحدث عندهم ويسائلهم... في حديث مكالمة يحيى علیه‌السلام مع إبليس إلى أن قال يحيی: فما هذا الجرس الذي بيدك؟ قال: هذا مجمع كل لذة من طنبور وبربط ومعزفة وطبل وناي وصرناي وان القوم ليجلسون على شرابهم فلا يستلذونه فأحرك الجرس فيما بينهم فإذا سمعوه استخفهم الطرب فمن بين من يرقص ومن بين من يفرقع أصابعه ومن بين من يشق ثيابه...»
الأمالی (شیخ‌طوسی)، ص۳۳۸، ح۳۲
بحار الانوار (علامه‌مجلسی)، ج۱۴، ص۱۷۲
وای به حال آن قومی که به جای اشتغال به قرآن و دعا و استغفار و شنیدن روایات اهل‌بیت علیهم‌السلام که شفای دردها و پناه مؤمنان در سختی‌ها و مشکلات زندگی است، با عدّه‌ای فاسق همراه شده‌اند که برایشان به اشاره‌ی شیطان، مشغول سبک‌سری و رقص و آواز شده و با اشاعه‌ی فسق‌شان در انظار عموم، بر نکبت و شومی بلاهای آخرالزّمان افزوده‌اند!