کوچه ‏های کوفه تازه فهمیده ‏اند چه کسی را از دست داده ‏اند!
مانند ماهی که تا هنگامی که در آب است، آن را می‏جوید و تنها در بی‏آبی، معنای آب را می‏فهمد؛ کوفه هم اینک که شب‏ها، از گام‏ های آرامش ‏بخش علی علیه‏ السلام محروم است، او را یافته است.
شب‏های کوفه دیگر نوری ندارد. این شب‏های تاریک، که ماه هم از روشنایی آنها عاجز مانده است، دیگر ساکنان شهر نور را که نیمه‏ های شب از کوچه‏ های تنگ و تاریک می‏گذشت، نخواهند دید.
نخلستان‏های کوفه دیگر فریادگری ندارد. نخل‏های سر به آسمان کشیده ‏ای که هر شب، علی علیه ‏السلام را در میان خود می‏گرفتند، دیگر میهمانی این چنین نخواهند داشت.
یتیمان کوفه، دیگر فریادرسی ندارند.
گام‏هایی که نیمه شب ‏های تاریک، از ایشان دستگیری می‏کرد، صورتی که به جبران کوتاهی در رسیدگی، خود را مستحق آتش می‏دانست،
فرمانروایی که مشک آب بیوه ‏زنان را بر دوش می‏کشید و راهنمایی که به راه‏ های آسمان آگاه ‏تر بود؛ دیگر با دست‏های خود، نان و خرما را قسمت نخواهد کرد. کوچه ‏های کوفه حق دارند!
تازه فهمیده ‏اند که چه کسی را از دست داده ‏اند!

سید علی پورطباطبایی

نوشتن دیدگاه