امام زین العابدین, علی بن الحسین علیهماالسلام فرمودند:
يا أباخالِدٍ! إنَّ أهلَ زَمانَ غَيبَتِهِ القائِلينَ بِاِمامَتِهِ و المُنتَظِرينَ لِظُهورِهِ، أفضَلُ مِن أهلِ كُلِّ زَمانٍ، لِأنَّ اللّهَ تباركَ وتَعالي اَعطاهُم مِنَ العُقولِ والاَفهامِ والمَعرِفَةِ ما صارَت بِهِ الغَيبَةُ عِندَهُم بِمَنزِلَةِ المُشاهَدَةِ وجَعَلَهُم في ذلكَ الزَّمانِ بِمَنزِلَةِ المُجاهِدينَ بَينَ يَدَي رَسولِ اللّهِ بِالسَّيفِ، اؤلئِكَ المُخلِصونَ حَقّاً وشيعَتُنا صِدقاً والدُّعاةُ اِلي دينِ اللّهِ عزّوجلّ سِرّاً وجَهراً

ای ابوخالد! همانا اهل زمان غیبت او که اعتقاد به امامتش دارند و در انتظار ظهورش هستند, از مردم همه زمانها برترند؛
زیرا خدای تبارک و تعالی آنچنان عقل و فهم و معرفتی به آنها عنایت فرموده که غیبت برای آنها به منزله دیدن حضوری شده است و آنان را در آن زمان نظیر کسانی قرار داده که در پیشگاه رسول خدا (صلی الله علیه و آله) با شمشیر جهاد کرده‌اند؛
آنها مخلصان حقیقی و شیعیان راستین ما و دعوت کنندگان به دین خدای عزوجل به‌طور پنهان و آشکار هستند.

کمال الدین , باب ۳۱ ، ح۲

اینها که بهتر از اهل هر زمانی هستند, دو ویژگی دارند:
-- اعتقاد به امامت امام عصر علیه‌السلام
-- و انتظار ظهور آن حضرت