ام کلثوم دختر امیرمؤمنان علیه السلام که ایشان شب نوزدهم ماه مبارک رمضان را در خانه او گذرانده بود، میگوید: صبح هنگام که پدرم علی علیه السلام درِ اتاق را گشودند و به صحن خانه آمدند، چند مرغابی که برای برادرم حسین هدیه آورده بودند، سر راه ایشان آمدند و بال های خود را گشودند و مقابل روی ایشان فریاد میزدند و پایین لباس ایشان را گرفتند. حضرت فرمودند: «آنها را به حال خود بگذارید؛ اینان فریاد کنندگانی هستند که از پیِ آنها، نوحه کنندگانی خواهند بود. بامداد، قضای الهی پدیدار خواهد گشت». بعد حضرت رو به من کرده و فرمودند: «ای دخترم، تو را به حقّ خودم برتو، سوگند میدهم که این مرغابی ها را آزاد بگذاری؛ زیرا آنها تعدادی حیوان بی زبان اند که وقتی گرسنه و تشنه میشوند، نمیتوانند سخنی بگویند و تو آنها را نزد خود نگه داشته ای؛ پس آنها را آب و غذا بده یا رها کن تا از گیاهان زمین بخورند».
منبع : مجله گلبرگ ، آبان 1382 ، شماره 44