اکنون که با شادی دل ما همنشین است
روی زمین سزسبز چون خلد برین است
از آسمان آواز قدسی آید وباز
نغمات قدسی گویی از روح الامین است
بس که تماشایی است گلزار ولایت
چشم فلک سرگرم دیدتر زمین است
پرسیدم از خورشید حیران که ای، گفت
چشمان من محو امیرالمومنین است
گفتم که این بوی بهشتی چست وزکیست
گفتا که این عطر گل ام البنین است
گفتم بگو یک ذره از فضل وکمالش
گفتا که او خورشید اخلاص ویقین است
گفتم چه داری مژده براهل ولایت
گفتا نوید من براهل عشق این است
امشب نسیم عشق عطر یاس دارد
با خـود خبــر ازمقــدم عبــاس دارد
گنجینه ی عشق و وفا عباس آمد
آئینه ی صدق وصفا عباس آمد
ای تشنگان عشق وآزادی بیائید
سرچشمه ی آب بقا عباس آمد
بهر فداکاری به بزم حق پرستی
پروانه ی شمع هدا عباس آمد
چون ذره درحال وهوای او بمانید
منظومه خورشیدها عباس آمد
گرمی چکد ازگونه گل شبنم شرم
جان ادب ،روح حیا عباس آمد
با غنچه های سرخ عاشورا بگوئید
سقای دشت کربلا عباس آمد
حاجت طلب کن از در باب الحوائج
چون قبله ی حاجات ما عباس آمد
با آن که غرق شور وشیدایی است دل ها
با آن که عطر عاشق با عباس آمد
امشب نسیم عشق عطر یاس دارد
با خـود خبــر ازمقــدم عبــاس دارد
تا برعلی این مه جبین لبخند می زد
براو امیرامومنین لبخند می زد
با خنده نورانی شمس ولایت
ازآسمان روح الامین لبخند می زد
گه آسمان با قدسیان خندید،گاهی
با غنچه های خود زمین لبخند می زد
هرگه حسین ازمقدم عباس خندید
رضوان به فردوس برین لبخند می زد
وقتی که زینب شاد شد گوئی که زهرا
برچهره ام البنین لبخند می زد
ازشادی دُردانه های آفرینش
درعرش خیرالمرسلین لبخند می زد
پیغمبر رحمت تبسم کرد وآن گاه
عیسی به چرخ چارمین لبخند می زد
بلبل به گلزار محبت این خبر را
می گفت و با گل های دین لبخند می زد
امشب نسیم عشق عطر یاس دارد
با خـود خبــر ازمقــدم عبــاس دارد
عباس ایمانش چو کوهی استوار است
میلاد او میلاد مردی و وقار است
میلاد او روشن ترین صبح امید است
میلاد او رنگین ترین روز بهار است
میلاداو فصل شکوفایی گل هاست
میلاد او رنگین ترین روز بهار است
میلاد او درمصحف پر نور ایمان
سرلوحه ایثار وعشق و افتخار است
میلاد او بهر تمام پاسداران
سرمشق آزادی و شور واقتدار است
میلاد آن سرچشمه ی اخلاص وتقوا
فصل نزول رحمت پروردگاراست
میلاد آن آئینه ی عشق وفضیلت
پایان غم، آغاز شوری پایداراست
درمقدم آن گلبن گلخانه ی نور
نقش لب چشم انتظاران این شعاراست
امشب نسیم عشق عطر یاس دارد
با خـود خبــر ازمقــدم عبــاس دارد
مه بر رخ ایزد نمایش بوسه می زد
خورشید برخال لقایش بوسه می زد
ماه بنی هاشم لقب بگرفت وخورشید
بر روی پرنور وضیایش بوسه می زد
شرم وحیا ازچهره اش می ریخت چون اشک
وقتی ادب بر خاک پایش بوسه می زد
او مظهر عشق وفتوت بود وایثار
گرکه شجاعت بر سرایش بوسه می زد
هرگه دعایش برفلک می رفت گویی
جبریل بر روح دعایش بوسه می زد
گاهی علی دربین اشک شوق وماتم
برچشم های حق نمایش بوسه می زد
اشک ازنگاه حسرت ام البنین ریخت
وقتی علی بر دست هایش بوسه می زد
ای دل «وفایی» با نسیم آرزوها
دانی چرا برخاک پایش بوسه می زد
امشب نسیم عشق عطر یاس دارد
با خـود خبــر ازمقــدم عبــاس دارد
