«يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً عَسى‏ رَبُّكُمْ أَنْ يُكَفِّرَ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ وَ يُدْخِلَكُمْ جَنَّاتٍ تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ.»
(سوره تحریم، آیه8)
اى كسانى كه ايمان آورده ‏ايد، به سوى خداوند توبه كنيد توبه نصوح، اميد است پروردگارتان گناهان شما را بزدايد و شما را به بهشت ‏ها و باغ‏ هايى كه از زير آنها جوى ‏ها روان است، درآورد.

عنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: التَّوْبَةُ النَّصُوحُ هُوَ أَنْ يَكُونَ بَاطِنُ الرَّجُلِ كَظَاهِرِهِ وَ أَفْضَل‏
حضرت صادق علیه السلام فرمود: توبه‌ی نصوح، آن است که باطن انسان مانند ظاهر، و حتّی بهتر از ظاهر باشد.
بحارالأنوار، ج6،ص22 به نقل از معانی الاخبار

قيلَ لِأمیرالمؤمنین علیه السلام: مَا التَّوْبَةُ النَّصُوحُ؟ فَقَالَ علیه السلام: نَدَمٌ بِالْقَلْبِ، وَ اسْتِغْفَارٌ بِاللِّسَانِ، وَ الْقَصْدُ عَلَى أَنْ لَا يَعُودَ.
فردی از امیرالمؤمنین علیه السلام پرسيد: توبه نصوح چيست؟ فرمود: پشيمانى دل، استغفار زبان، و تصميم بر ترك.
بحارالأنوار، ج78،ص48