گلایه ‏ای ز زخم ‏های بی‏کران نداشتی    ***    اگرچه مرهمی به غیر شوکران نداشتی
چقدر در خیالشان قفس ‏نشین شدی، فقط    ***    پرنده ‏ای که جز قفس در این جهان نداشتی
تمام سایه تو را کشیده دار شب به خود    ***     درخت سایه‏ پروری که سایه‏ بان نداشتی
غریب ماندی این ‏همه میان این غریبه‏ ها    ***     غریبه ‏ای که غیر غربتت، نشان نداشتی
پناه می ‏برم به تو پناه بی‏ پناه من!    ***     مسافر غریبه ‏ای که هم ‏زبان نداشتی!
تبر تبر گره زده به ساقه تو روز و شب    ***    شکست شاخه‏ های تو، ولی خزان نداشتی
به آسمان بخت ‏ها ستاره می‏چکد زتو    ***    اگرچه تک‏ ستاره ‏ای در آسمان نداشتی
عباس محمدی