پلکی زدی و صبح زمستان بهار شد
خورشید در حرارت چشمت غبار شد
تقدیر خاک روشنی انتظار شد
تیغ نگات خاطره ی ذولفقار شد
چشم تو بهترین هنر آفرینش ست
نامت همیشه تاج سر آفرینش ست
عصر سیاه رنج به پایان رسیده است
بر دست باد زلف پریشان رسیده است
جان جهان و حضرت جانان رسیده است
دیگر چه غم که صاحب دوران رسیده است
دنیا رسیده است به پایان خط خون
ای رستگاری دل تنهای مؤمنون
چشمت بهشت را به تماشا گذاشته ست
آیینه ای برابر زهرا گذاشته ست
نقاش دهر نقش تو یکتا گذاشته ست
با تو چه منتی سر دنیا گذاشته ست
ای نام دلربای تو تسبیح فاطمه
ذکر قنوت و جان مفاتیح فاطمه
ای انتظار سبز تمام پیمبران
تنها امید و روزنه ی آخرالزمان
باز است با تو پنجره ای رو به آسمان
جاءَالحقِ خدا زَهقَ الباطلی بخوان
ای مرهم جریحه ی اعصار بردگی
بشکن خلیل معجزه دیوار بردگی
کوه گناه در غم عشقت مذاب شد
سقف بلند دلهره هایم خراب شد
خال سیاه روی لبت آفتاب شد
یک قطره از وضوت چکید و شراب شد
"ساقی به نور عشق برافروخت جام ما
تو آمدی و کار جهان شد به کام ما"
ماییم تا همیشه ریزه خور رحمت شما
سلطان تویی و ما همگی رعیت شما
احسان_عروج آدمیان_عادت شما
حیف است جان ما نشود قسمت شما
قلبم فقط به یاد تو آرام می شود
هر روز با خیال تو همگام می شود
بی اختیار قلب خرابم دچار توست
هر چند سر به کار ولی بی قرار توست
"با تو سفر نکرده ولی در کنار توست"
عاشق که می شوم به خدا کار کار توست
عاشق که می شوم نفسم خوب می زند
نبضم فقط به یاد تو مطلوب می زند
بر خاک تا که گوشه ی چشمی نشان دهی
جان جهان بی حرکت را تکان دهی
از کعبه با صلابت حیدر اذان دهی
لرزه به قاب هرزگی دشمنان دهی
ما زنده ایم صبح ظهور تو را بگو؟
غائب نمی شویم حضور تو را بگو؟
با ندبه ی فراق نفس تازه می شود
فرزند مهزیار پر آوازه می شود
قران به محض نور تو شیرازه می شود
معیار دین به مهر تو اندازه می شود
ماییم و رنج برزخ این آخرالزمان
محتاج یک نگاه تو الغوث و الامان
بی تو شب جهان به تألم گذشته است
دریای درد از سر مردم گذشته است
دور از نگات دور تفاهم گذشته است
امواج حادثه ز تلاطم گذشته است
ای عشق خسته جان همه منزلت کجاست؟
آقای مهربان من امشب دلت کجاست؟
دیگر بس است هر چه که بی تو به سر شده است
عمری که بی تو لحظه به لحظه هدر شده ست
قلبی که در خیال سفر در به در شده ست
این زندگی برای همه درد سر شده است
بی تو گذشته حال و هوای جوانی ام
"شرمنده ی جوانی از این زندگانی ام"
دیگر هوای عشق تحمل نمی شود
بذر امید هیچ کسی گل نمی شود
چشمی دوباره خیس توسل نمی شود
دستی برای آمدنت پل نمی شود
یعقوب وار نیست دلی بی قرار تو
یوسف چرا نکشته مرا انتظار تو؟
ذکر قیام فاطمه یا صاحب الزمان
کار علی ست زمزمه یا صاحب الزمان
شعر امیر علقمه یا صاحب الزمان
باشد امید ما همه یا صاحب الزمان
دریاب این زمانه ی از بد گذشته را
اندوه بی کرانه ی از حد گذشته را
مادر کنار راه تو را میزند صدا
تنها و بی پناه تو را میزند صدا
با بازوی سیاه تو را میزند صدا
خون ناله های چاه تو را میزند صدا
جان حسین و لحظه ی آخر شتاب کن
جان گلوی کوچک اصغر شتاب کن
حسن کردی