برای دیدن تصویر در اندازه بزرگتر بر روی آن کلیک کنید

ابن کثیر دمشقی از علما و مورخ بزرگ اهل تسنن می‌نویسد:
محمد بن اسحاق گفت: عده‌ای از مردم مدینه زندگی می‌کردند و نمی‌دانستند که زندگیشان از کجا تامین می‌شود و چون (امام) علی بن الحسین (علیهما السلام) از دنیا رفت، آنچه شبانگاهان به ایشان می‌رسید قطع شد و فهمیدند که او بود کسی که شب‌ها آن چیزها را برایشان می‌آورد.
موقع غسل بر کمر حضرت آثار کبودی دیده شد، پرسیدند: این چیست؟ گفتند: اثر کيسه‌های آرد است که حضرت شب‌ها بر پشت حمل کرده و خود برای فقرای مدينه می‌بردند.
محمد بن إسحاق: كان ناس بالمدينة يعيشون لا يدرون من أين يعيشون ومن يعطيهم، فلما مات علي بن الحسين فقدوا ذلك فعرفوا أنه هو الذي كان يأتيهم في الليل بما يأتيهم به. ولما مات وجدوا في ظهره وأكتافه أثر حمل الجراب إلى بيوت الارامل والمساكين في الليل.
وقيل إنه كان يعول مائة أهل بيت بالمدينة ولا يدرون بذلك حتى مات.
البدایة و النهایة، تالیف ابن کثیر دمشقی، جلد ۹، صفحه ۲۸۲، چاپ وزارة الاوقاف و الشؤون الاسلامیة دولة قطر