امام باقر علیه السلام فرمودند:
ما پسران خود را وقتى هفت ساله اند، تکلیف به روزه گرفتن می کنیم، به اندازه اى که توان دارند تا به روزه، عادت کنند، ولى شما پسرانتان را وقتى نه ساله شدند، به اندازه اى که توان دارند، تکلیف کنید و زمانی که تشنگى بر آنان چیره شد، افطار کنند.
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللهِ عليه‌السلام  ، قَالَ : « إِنَّا  نَأْمُرُ صِبْيَانَنَا بِالصِّيَامِ  إِذَا كَانُوا بَنِي  سَبْعِ سِنِينَ بِمَا أَطَاقُوا مِنْ صِيَامِ الْيَوْمِ ، فَإِنْ  كَانَ إِلى نِصْفِ النَّهَارِ وَأَكْثَرَ مِنْ ذلِكَ أَوْ أَقَلَّ ، فَإِذَا غَلَبَهُمُ الْعَطَشُ وَالْغَرَثُ  ، أَفْطَرُوا حَتّى يَتَعَوَّدُوا الصَّوْمَ وَيُطِيقُوهُ ، فَمُرُوا صِبْيَانَكُمْ إِذَا كَانُوا أَبْنَاءَ  تِسْعِ سِنِينَ بِمَا أَطَاقُوا مِنْ صِيَامٍ [، فَإِذَا غَلَبَهُمُ الْعَطَشُ أَفْطَرُوا ».
الکافی- ط دار الحدیث نویسنده : الشيخ الكليني    جلد : 7  صفحه : 537