ابو بصير گويد: از امام صادق عليه السّلام شنيدم كه مى‌فرمود:
روزه‌دارى تنها خوددارى از خوردنى و آشاميدنى نيست، زيرا مريم عليها السّلام گفت:«من براى خداى رحمان روزه‌اى نذر كردم» يعنى روزۀ سكوتى. پس زبان‌هايتان را نگاه داريد، ديدگانتان را فروپوشانيد، به يكديگر حسد نورزيد و باهم نزاع مكنيد، چراكه حسد ايمان را مى‌خورد، آن‌سان كه آتش هيزم را مى‌خورد.

عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ يَقُولُ: إِنَّ اَلصِّيَامَ لَيْسَ مِنَ اَلطَّعَامِ وَ اَلشَّرَابِ وَحْدَهُ إِنَّ مَرْيَمَ عَلَيْهَا اَلسَّلاَمُ قَالَتْ: «إِنِّي نَذَرْتُ لِلرَّحْمٰنِ صَوْماً» أَيْ صَمْتاً فَاحْفَظُوا أَلْسِنَتَكُمْ وَ غُضُّوا أَبْصَارَكُمْ وَ لاَ تَحَاسَدُوا وَ لاَ تَنَازَعُوا فَإِنَّ اَلْحَسَدَ يَأْكُلُ اَلْإِيمَانَ كَمَا تَأْكُلُ اَلنَّارُ اَلْحَطَبَ .
من لا یحضره الفقیه  ج۲ ص۱۰۸
الکافي  ج۴ ص۸۹
وسائل الشیعة  ج۱۰ ص۱۶۳