ابو حمزه ثمالى مى‌گويد:به محضر مبارك امام باقر عليه السّلام عرض كردم: على عليه السّلام مى‌فرمودند:«تا هفتاد سال به بلا مبتلا مى‌شوند»و باز مى‌فرمودند:«پس از بلا، رخا و آسايش است»،هفتاد سال گذشت ولى ما آسايش و راحتى را نديديم.
امام باقر عليه السّلام به من فرمودند:اى ثابت! خداوند متعال مدّت اين امر را هفتاد سال قرار داد،ولى زمانى كه حسين عليه السّلام كشته شد،غضب خداوند بر اهل زمين شدت گرفت و آن امر را[كه راحتى پس از بلاست]يك‌صد و چهل سال به تأخير انداخت،و ما اين
مطلب را به شما گفتيم و شما هم آن را افشا كرده و روانداز آن راز را برداشتيد، خداوند متعال آن را بازهم به تأخير انداخت و بعد از آن ديگر وقتى براى آن نزد ما قرار نداد و«خداوند آنچه را كه بخواهد از ميان مى‌برد و آنچه را كه بخواهد باقى مى‌گذارد و تمام اين حوادث در كتاب نزد خداست».
ابو حمزه مى‌گويد:اين روايت را براى وجود مبارك امام صادق عليه السّلام عرض كردم، حضرت فرمودند:همين‌طور است.
عَنْ أَبِي حَمْزَةَ اَلثُّمَالِيِّ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ إِنَّ عَلِيّاً عَلَيْهِ السَّلاَمُ كَانَ يَقُولُ إِلَى اَلسَّبْعِينَ بَلاَءٌ وَ كَانَ يَقُولُ بَعْدَ اَلْبَلاَءِ رَخَاءٌ وَ قَدْ مَضَتِ اَلسَّبْعُونَ وَ لَمْ نَرَ رَخَاءً فَقَالَ أَبُو جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَا ثَابِتُ إِنَّ اَللَّهَ تَعَالَى كَانَ وَقَّتَ هَذَا اَلْأَمْرَ فِي اَلسَّبْعِينَ فَلَمَّا قُتِلَ اَلْحُسَيْنُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اِشْتَدَّ غَضَبُ اَللَّهِ عَلَى أَهْلِ اَلْأَرْضِ فَأَخَّرَهُ إِلَى أَرْبَعِينَ وَ مِائَةِ سَنَةٍ فَحَدَّثْنَاكُمْ فَأَذَعْتُمُ اَلْحَدِيثَ وَ كَشَفْتُمْ قِنَاعَ اَلسِّرِّ فَأَخَّرَهُ اَللَّهُ وَ لَمْ يَجْعَلْ لَهُ بَعْدَ ذَلِكَ عِنْدَنَا وَقْتاً وَ يَمْحُوا اَللّٰهُ مٰا يَشٰاءُ وَ يُثْبِتُ وَ عِنْدَهُ أُمُّ اَلْكِتٰابِ
قَالَ أَبُو حَمْزَةَ وَ قُلْتُ ذَلِكَ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَقَالَ قَدْ كَانَ ذَاكَ .
الغيبة (للطوسی) ج۱ ص۴۲۸
ابو حمزۀ ثمالى از عمرو بن حمق، نقل مى‌كند:
هنگامى كه على -عليه السّلام-در مسجد كوفه ضربت خورد، بر او وارد شدم و گفتم: نترس اين فقط يك خراش است!
فرمود: قسم به جانم از شما جدا مى‌شوم. سپس فرمود:«تا سال هفتاد بلا مى‌آيد».
پرسيدم: آيا بعد از بلا، نعمت نازل مى‌شود.
امام جواب نداد و از هوش رفت. و ام كلثوم گريه مى‌كرد. وقتى كه به هوش آمد، فرمود: اى ام كلثوم! چرا مرا اذيت مى‌كنى. آنچه را كه من مى‌بينم اگر تو ببينى گريه نمى‌كنى. و ملائكه در آسمانهاى هفتگانه پشت سرهم ايستاده‌اند و پيامبران نيز همان طور و به من مى‌گويند: يا على بيا چيزى كه در پيش رو دارى بهتر از چيزى است كه اكنون در آن بسر مى‌برى.
من گفتم: يا امير المؤمنين! فرمودى تا سال هفتاد بلا مى‌آيد، آيا بعد از سال هفتاد، فراوانى خواهد بود؟
فرمود: بلى بعد از بلا فراوانى است.« يَمْحُوا اَللّٰهُ مٰا يَشٰاءُ وَ يُثْبِتُ وَ عِنْدَهُ أُمُّ اَلْكِتٰابِ » .
ابو حمزه مى‌گويد: به امام باقر-عليه السّلام-گفتم: على-عليه السّلام-فرموده بود كه تا سال هفتاد مردم در بلا خواهند بود. و مثل اينكه گفته بود بعد از سال هفتاد، دوران نعمت و فراوانى خواهد رسيد. ولى سال هفتاد گذشت و ما فراوانى نديديم.
امام فرمود: خداوند متعال تا سال هفتاد بلا را تعيين كرده بود ولى وقتى كه امام حسين-عليه السّلام-شهيد شد، خشم خدا بر اهل زمين شدّت گرفت و بلا را تا سال صد و چهل به تأخير انداخت. ما به شما چيزى گفتيم ولى آن را به همه گفتيد و پردۀ اسرار را دريديد. پس خدا آن را به تأخير انداخته و زمانى براى آن تعيين نكرده است.« يَمْحُوا اَللّٰهُ مٰا يَشٰاءُ وَ يُثْبِتُ وَ عِنْدَهُ أُمُّ اَلْكِتٰابِ ».
ابو حمزه مى‌گويد: از امام صادق-عليه السّلام-نيز پرسيدم او نيز همين جواب را داد .
عَمْرِو بْنِ اَلْحَمِقِ قَالَ : دَخَلْتُ عَلَى عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ حِينَ ضُرِبَ اَلضَّرْبَةَ بِالْكُوفَةِ فَقُلْتُ لَيْسَ عَلَيْكَ بَأْسٌ إِنَّمَا هُوَ خَدْشٌ قَالَ لَعَمْرِي إِنِّي لَمُفَارِقُكُمْ ثُمَّ قَالَ لِي إِلَى اَلسَّبْعِينَ بَلاَءٌ قَالَهَا ثَلاَثاً قُلْتُ فَهَلْ بَعْدَ اَلْبَلاَءِ رَخَاءٌ فَلَمْ يُجِبْنِي وَ أُغْمِيَ عَلَيْهِ فَبَكَتْ أُمُّ كُلْثُومٍ فَلَمَّا أَفَاقَ قَالَ لاَ تُؤْذِينِي يَا أُمَّ كُلْثُومٍ فَإِنَّكِ لَوْ تَرَيْنَ مَا أَرَى لَمْ تَبْكِ إِنَّ اَلْمَلاَئِكَةَ مِنَ اَلسَّمَاوَاتِ اَلسَّبْعِ بَعْضُهُمْ خَلْفَ بَعْضٍ وَ اَلنَّبِيِّينَ يَقُولُونَ لِي اِنْطَلِقْ يَا عَلِيُّ فَمَا أَمَامَكَ خَيْرٌ لَكَ مِمَّا أَنْتَ فِيهِ فَقُلْتُ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ إِنَّكَ قُلْتَ إِلَى اَلسَّبْعِينَ بَلاَءٌ فَهَلْ بَعْدَ اَلسَّبْعِينَ رَخَاءٌ قَالَ نَعَمْ وَ إِنَّ بَعْدَ اَلْبَلاَءِ رَخَاءٌ يَمْحُوا اَللّٰهُ مٰا يَشٰاءُ وَ يُثْبِتُ وَ عِنْدَهُ أُمُّ اَلْكِتٰابِ قَالَ أَبُو حَمْزَةَ قُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ إِنَّ عَلِيّاً عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ إِلَى اَلسَّبْعِينَ بَلاَءٌ وَ كَانَ يَقُولُ بَعْدَ اَلسَّبْعِينَ رَخَاءٌ وَ قَدْ مَضَتِ اَلسَّبْعُونَ وَ لَمْ نَرَ رَخَاءً فَقَالَ أَبُو جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَا ثَابِتُ إِنَّ اَللَّهَ قَدْ كَانَ وَقَّتَ هَذَا اَلْأَمْرَ فِي اَلسَّبْعِينَ فَلَمَّا قُتِلَ اَلْحُسَيْنُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اِشْتَدَّ غَضَبُ اَللَّهِ عَلَى أَهْلِ اَلْأَرْضِ فَأَخَّرَهُ اَللَّهُ إِلَى اَلْأَرْبَعِينَ وَ مِائَةِ سَنَةٍ فَحَدَّثْنَاكُمْ فَأَذَعْتُمُ اَلْحَدِيثَ وَ كَشَفْتُمُ اَلْقِنَاعَ قِنَاعَ اَلسِّرِّ فَأَخَّرَهُ اَللَّهُ وَ لَمْ يَجْعَلْ لَهُ بَعْدَ ذَلِكَ وَقْتاً يَمْحُوا اَللّٰهُ مٰا يَشٰاءُ وَ يُثْبِتُ وَ عِنْدَهُ أُمُّ اَلْكِتٰابِ قَالَ أَبُو حَمْزَةَ قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ ذَلِكَ فَقَالَ قَدْ كَانَ ذَلِكَ وَ كَذَلِكَ قَالَ أَحَدُهُمْ عَلَيْهِمُ اَلسَّلاَمُ كَذَبَ اَلْوَقَّاتُونَ .
الخرائج و الجرائح ج۱ ص۱۷۸
