از خلیل بن احمد فراهیدی - دانشمند ادبیات عرب و بنیان‌گذار علم عَروض در سده دوم هجری- سوال شد؛
مَا الدَليلُ عَلي أنّ عَليًّا إمامُ الكُل فِي الكُل؟ قَال: إفتِقارُ الكُل إليهِ فِي الكُل، وَ غِناهُ عَن الكُل فِي الكُل.
( دلیل بر اینکه [حضرت] علی علیه‌السلام امام همگان در همه امور است چیست؟ گفت: احتیاج همگان به او در همه امور، و بی‌نیازی او از همگان در همه کارها.)
و همچنین در فضیلت حضرت على (عليه‌السلام) از او سوال شد؛
در پاسخ گفت :
«چه می‌توان گفت در حق کسی که دوستان و دشمنان فضائل وی را مخفی کردند؟ دوستان از ترس و دشمنان از حسادت. و با همه اين ها فضائل و مناقبش شرق و غرب عالم را فرا گرفته است.»
روضات الجنات، ج۳، ص ۳۰۰