صاوی مالکی در حاشیه خود بر تفسیر جلالین با تشبیه وهابیان زمان خود به خوارج از خداوند متعال درخواست می کند که این وهابیان را ریشه کند کند، او در حاشیه خود چنین آورده است:

وقيل هذه الآية نزلت في الخوارج الذين يحرفون تأويل الكتاب والسنة، ويستحلون بذلك دماء المسلمين وأموالهم كما هو مشاهد الآن في نظائرهم وهم فرقة بأرض الحجاز يقال لهم الوهابية يحسبون أنهم على شيء ﴿أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ الْكَاذِبُونَ * اسْتَحْوَذَ عَلَيْهِمُ الشَّيْطَانُ فَأَنْسَاهُمْ ذِكْرَ اللَّهِ أُولَئِكَ حِزْبُ الشَّيْطَانِ أَلَا إِنَّ حِزْبَ الشَّيْطَانِ هُمُ الْخَاسِرُونَ﴾ [سورة المجادلة: 19-18] نسأل الله الكريم أن يقطع دابرهم؛

گفته شده که این آیه درباره خوارج نازل شده است، کسانی که در تأویل و توجیه آیات قرآن و روایات حدیث تحریف کرده اند و به وسیله ی آن جان و مال مسلمانان را بر خود حلال می دانند؛ چنان که همین الأن در میان نظایر آنان مشاهده می شود و آنان گروهی در سرزمین حجاز به نام وهابیه هستند. اینان گمان می کنند بر روش خوبی هستند. آگاه باشید که یقیناً آنان دروغ گویان اند[1].

لازم به یاد آوری است که «دار الفکر» بیروت در چاپ خود که نوبت اوّل آن به سال 1419 بوده، بر مبنای مقاصد ذاتی، عبارت را قطع و بریده کرده و قطعه «وهم فرقة ... تا الوهابیة» را حذف نموده است؛ در حالی که چاپ مصری که اینک سخن کامل علامه صاوی را از آن نقل کردیم 59 سال بر چاپ بیروت سابقیت و تقدم دارد.

در صورتی که ولادت شیخ محمد بن عبد الوهاب نجدی سال 1115 هجری قمری و موتش در سال 1206ق باشد در حالی که تولد شیخ محمد صاوی سال 1175 و موتش 1241ق است بهاین نتیجه می رسیم که در موقع مرگ شیخ صاوی شیخ نجدی شصت سال سن داشته و در موقع مرگ شیخ نجدی به عمر 91 سالگی علامه صاوی 31 ساله بوده است و بعد از مرگ شیخ نجدی علامه صاوی 35 سال دیگر زنده بوده و به عمر شصت و شش سالگی وفات یافته است؛ لذا اگر فرض شود که صاوی پیش از پانزده سالگی خود بالغ نشده است، علی الأقل 16 (شانزده سال) در حال عقل و بلوغ و درک و فهم کامل در حیات شیخ محمد بن عبدالوهاب از حالات و رفتار و کردار وی باخبر بوده و زندگی شیخ را تحت نظر داشته و آن را مورد بررسی قرار داده است و بعد نظر خود را با کلمات و عبارات ذکر شده در حق پیروانش اعلام و با الفاظ یاد شده قضاوت فرموده است[2].
 ______________________________

[1]. عبد الرحمن سربازی، اعتدال در مسلک دیوبند، به کوشش: محمد سلیم آزاد، نشر جاودان، مشهد، چاپ اوّل، 1394ش، ص121.
[2]. همان، ص122.
منبع :  alwahabiyah.com