نخل‏ ها با تو به راه افتاده‏ اند و تاریخ، پشت سرت گام بر می‏دارد. ابرها حرکتشان را با قدم ‏های مقتدرت تنظیم می‏کنند و کعبه از همان فاصله دور، انگار می‏خواهد دوباره تو را چون زمان کودکی‏ ات در آغوش بکشد.
از قبله می ‏آیی و به سوی قبله می‏روی.
نوشته ‏ای که برای تو نقش می ‏بندد، باید از سه نقطه شروع شود و به سه نقطه پایان بپذیرد.
ای مرد هفتاد زخم، ای مرد اُحُد و بدر و خندق!
«کتاب فضل تو را آب بحر کافی نیست     که تر کنند سر انگشت و صفحه بشمارند.»
از مکه بنویسیم که پیشانی ‏ات در خط مقدم دفاع از رسالت، آماج سنگ ‏های تراشیده و نتراشیده ‏اش بود؟ یا از بدر که هنوز زخم شمشیر تو را بر پیکر دارد؟
از قلعه‏ های مستحکم خیبر که در مقابل تو زانو زدند، یا از اُحُد که فقط خدا می‏داند که در آن، چگونه ستون محکم بر جای ماندن آسمان رسالت شدی؟
تو از بستر محمد صلی ‏الله‏ علیه‏ و‏آله می ‏آیی و تنت بوی بال‏ های جبرئیل می‏دهد.
انگار کفش‏ های زخمی‏ ات را به اندازه تمام تاریخ راه برده ‏ای تا به سرانجامی به نام رستگاری برسانی!
اذان بگو و این بار، شهادتین را آرام آرام جاری کن! بگذار برای آخرین بار، مسجد کوفه از جام لب‏ های آتشینت سیراب شود! زمین، بوی غروب می‏گیرد و تا سر به سجده ببری، کوفه یخبندان ‏تر خواهد شد.
مثل آن روزها
ای امیر خط‏ شکن! در کوفه چه می‏کنید؛ با این همه خنجری که پشت سر شما راه می‏ روند؟
نهروان، بیرون از میدان جنگ، ناجوان‏مردانه ادامه دارد و زخم‏ها مترصد یک لحظه ‏اند.
شاید از همان لحظه ‏هایی که روی زمین هستید و نیستید؛ از همان لحظه‏ هایی که تیر از پای شما می‏کشند و حس نمی‏کنید.
زهر، روی تیغ بی ‏تابی می‏کند و خون برای محراب.
دور می‏شوید و کوچه تاریک می‏شود. ولی ای امیر! به چه ابهتی می‏روید؛ انگار این بار به سوی بزرگ‏ترین فتح زندگی‏تان گام بر می‏دارید. چه خرسند دور می‏شوید و لبخند نازک، زیر لبانتان نشاط وعده دیدار دارد.
مثل آن روزها هستید که به خانه پیامبر می‏رفتید.
آرام قدم بردارید، امیر!
شیطان در مسجد خواب است.
آرام قدم بردارید امیر، آرام از دنیا رخت ببندید که جهان، طاقت فقدان ناگهانی مرکز ثقل خویش را ندارد.
اصلاً شاید برای همین بود که سه روز طول کشید و خدا می‏داند چقدر کاسه‏ های شیر تا پشت در خانه آمد و عزادار برگشت.
چشم‏ هایتان را می ‏بندید؛ ولی هرگز نمی‏میرید امیر!
دست‏کم خرابه ‏های کوفه شما را از خاطره خود که آکنده از بوی نان تازه است، پاک نخواهند کرد... .
محمد علی کعبی

نوشتن دیدگاه