روزی رسول خدا صلّی الله علیه و آله از یارانش پرسید: می دانید مفلس چه کسی است؟ گفتند: مفلس نزد ما کسی است که پول و کالایی (از دنیا) ندارد.
فرمود: مفلس (واقعی) در امّت من کسی است که روز قیامت با نماز و روزه و زکات (وارد محشر) می شود، در حالی که دشنام داده، تهمت زده، مال کسی را خورده، خون ریخته، و کسی را زده است. پس از حسنات این فرد برداشته می شود و برای طرف مقابل منظور می شود. پس اگر حسناتش قبل از تسویه حساب تمام شد، از گناهان و خطاهای طرف مقابل برداشته می شود و در پرونده او گذاشته می شود، سپس آن فرد در داخل آتش پرتاب می شود.

قالَ رَسُولُ اللهِ صلّی الله علیه و آله: أَ تَدْرُونَ مَا الْمُفْلِسُ؟
 فَقِيلَ:‏ الْمُفْلِسُ‏ فِينَا مَنْ‏ لَا دِرْهَمَ لَهُ وَ لَا مَتَاعَ لَهُ.
 فَقَالَ: الْمُفْلِسُ مِنْ أُمَّتِي مَنْ يَأْتِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ بِصَلَاةٍ وَ صِيَامٍ وَ زَكَاةٍ، وَ يَأْتِي قَدْ شَتَمَ وَ قَذَفَ هَذَا، وَ أَكَلَ مَالَ هَذَا، وَ سَفَكَ دَمَ هَذَا، وَ ضَرَبَ هَذَا. فَيُعْطَى هَذَا مِنْ حَسَنَاتِهِ وَ هَذَا مِنْ حَسَنَاتِهِ، فَإِنْ فَنِيَتْ حَسَنَاتُهُ قَبْلَ أَنْ يُقْضَى مَا عَلَيْهِ، أُخِذَ مِنْ خَطَايَاهُمْ فَطُرِحَتْ عَلَيْهِ ثُمَّ طُرِحَ فِي النَّارِ. (بحار الأنوار، ج‏72، ص6)