سوید ابن غفله می گوید: من در حضور حضرت علی علیه السّلام بودم که مردی نزد آن بزرگوار آمد و گفت: یا امیر المؤمنین! من از وادی القرا به حضور تو آمده ام. خالد بن عرفطه از دنیا رفت.
حضرت علی در جوابش فرمود: خالد نمرده است. وی سخن خود را تکرار نمود.
امام علیه السّلام فرمود: نمرده است، به حق آن خدایی که جان من در دست او است وی فعلا نخواهد مرد. آن مرد باز سخن خود را تکرار کرد و گفت: سبحان اللّه! من به شما خبر می‌دهم که او مرده است و تو می‌گویی: نمرده.
حضرت علی فرمود: به حق آن خدایی که جان من در دست او است، خالد بن عرفطه نمرده و نخواهد مرد تا اینکه راهنمای آن لشکر گمراهی شود که پرچم آن را حبیب بن جماز به اهتزاز درآورد.
راوی می‌گوید: هنگامی که این سخن به گوش حبیب بن جماز رسید به حضور حضرت علی علیه السلام آمد و گفت: تو را به خدا قسم می‌دهم که به من بدگمان مباش! زیرا من از شیعیان تو هستم. تو چیزی در مورد من گفته ای که من آن را در وجود خود نمی بینم. حضرت علی علیه السلام فرمود: اگر تو حبیب بن جماز باشی حتما آن پرچم را حمل خواهی کرد. ابو حمزه می‌گوید: به خدا قسم حبیب بن جماز از دنیا نرفت تا اینکه عمر بن سعد گروهی را به طرف امام حسین فرستاد و خالد بن عرفطه پیشاپیش آن گروه بود و حبیب بن جماز پرچم آنان را می‌برد .
عَبْدُ اللَّهِ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ أَبِی حَمْزَةَ عَنْ سُوَیْدِ بْنِ غَفَلَةَ قَالَ: أَنَا عِنْدَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام إِذْ أَتَاهُ رَجُلٌ فَقَالَ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ جِئْتُکَ مِنْ وَادِی الْقُرَی وَ قَدْ مَاتَ خَالِدُ بْنُ عُرْفُطَةَ فَقَالَ لَهُ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ إِنَّهُ لَمْ یَمُتْ فَأَعَادَهَا عَلَیْهِ فَقَالَ لَهُ عَلِیٌّ علیه السلام لَمْ یَمُتْ وَ الَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ لَا یَمُوتُ فَأَعَادَهَا عَلَیْهِ الثَّالِثَةَ فَقَالَ سُبْحَانَ اللَّهِ أُخْبِرُکَ أَنَّهُ مَاتَ وَ تَقُولُ لَمْ یَمُتْ فَقَالَ لَهُ عَلِیٌّ علیه السلام لَمْ یَمُتْ وَ الَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ لَا یَمُوتُ حَتَّی یَقُودَ جَیْشَ ضَلَالَةٍ یَحْمِلُ رَایَتَهُ حَبِیبُ بْنُ جَمَّازٍ
قَالَ فَسَمِعَ بِذَلِکَ حَبِیبٌ فَأَتَی أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ فَقَالَ لَهُ أُنَاشِدُکَ فِیَّ وَ إِنِّی لَکَ شِیعَةٌ وَ قَدْ ذَکَرْتَنِی بِأَمْرٍ لَا وَ اللَّهِ مَا أَعْرِفُهُ مِنْ نَفْسِی فَقَالَ لَهُ عَلِیٌّ علیه السلام إِنْ کُنْتَ حَبِیبَ بْنَ جَمَّازٍ فَتَحْمِلَنَّهَا فَوَلَّی حَبِیبُ بْنُ جَمَّازٍ وَ قَالَ إِنْ کُنْتَ حَبِیبَ بْنَ جَمَّازٍ لَتَحْمِلَنَّهَا
قَالَ أَبُو حَمْزَةَ فَوَ اللَّهِ مَا مَاتَ حَتَّی بَعَثَ عُمَرُ بْنُ سَعْدٍ إِلَی الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ علیهما السلام وَ جَعَلَ خَالِدَ بْنَ عُرْفُطَةَ عَلَی مُقَدِّمَتِهِ وَ حَبِیبٌ صَاحِبُ رَایَتِهِ .
بصائر الدرجات،ص۸۵
بحارالانوار، ج۴۴، ص۲۵۹،ح۱۱