ضرار بن عمرو الغطفانی (از علمای بزرگ معتزلی قرن دوم _ متوفای حد فاصل 181 الی 190 هجری قمری) در کتاب "التحریش" پیرامون عقاید شیعیان آن عصر می نویسد:

وأن أبا بکر وعمر ظلما وضربا فاطمة بنت رسول الله بنت رسول الله حتى ألقت جنینا

(شیعیان بر این اعتقاد هستند که) ابوبکر و عمر به حضرت فاطمه (سلام الله علیها) ظلم کرده و او را زدند، تا اینکه جنینی را سقط کرد

التحریش.ص52.ط دار ابن حزم

محقق کتاب در مقدمه تصریح می کند که عمرو بن ضرار الغطفانی در این کتاب در صدد بیان اعتقادات مورد قبول علماء و بزرگان هر مذهب می باشد:

ویتحدث ضرار بلسان فقیه خیالی، ویذکر دوره فی نشر الخلاف.وفقا لهذا، تأتی المجموعات المختلفة إلى فقیههم فیحتکمونه ویسألونه ویستفتونه فی المسائل الخلافیة.والفقیه قبل أن یجیبهم یحذرهم من الآراء المخالفة ویحکم علیهم بأنهم أهل البدعة والضلالة قائلا:

اتقوهم/ احذروهم فإنهم أهل البدع والضلال واکتبوا ما أملی علیکم

ثم یورد بعد ذلک روایات توافق آراء السائلین ویعرض ادعاء کل فرقة ویعقب الروایات التی یرونها

ضرار بن عمرو در این کتاب به زبان یک فقیه خیالی (از اهل همان مذهب) صحبت می کند و نقش او در ایجاد اختلاف را ذکر می کند و بر این اساس گروه های مختلف به نزد فقیهشان می آیند و در مسائل اختلافی از او سوال و استفتاء می کنند و فقیه قبل از آن که به ایشان پاسخ دهد آن ها را از نظرات مخالف بر حذر می دارد و آن ها را اهل بدعت و ضلالت می خواند در حالی که می گوید:

از آنان بپرهیزید، از آنان بر حذر باشید چرا که اهل بدعت ها و گمراهی هستند و آن چه را من می گویم بنویسید

سپس بعد از آن روایاتی را که موافق آراء و نظرات پرسشگران است را می آورد و ادعای هر فرقه را عرضه کرده و بر روایاتی که بدان معتقدند حاشیه می زند

التحریش.ص26.ط دار ابن حزم

نتیجه:

ضرار بن عمرو الغطفانی خود به این امر قائل نیست، و فقط اعتقاد شیعیان آن عصر را ذکر کرده است. نکته قابل توجه این است که ضرار بن عمرو هم عصر با امام کاظم و امام رضا علیهما السلام بوده و این گزارش نشان می دهد شیعیان در عصر ائمه اطهار علیهم السلام نیز قائل به مجروح شدن حضرت زهرا سلام الله علیها و سقط شدن حضرت محسن علیه السلام بوده اند