إسْحَاقُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ الْأَقْرَعِ قَالَ حَدَّثَنِی أَبُو حَمْزَةَ نُصَیْرٌ الْخَادِمُ قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا مُحَمَّدٍ غَیْرَ مَرَّةٍ یُکَلِّمُ غِلْمَانَهُ بِلُغَاتِهِمْ- تُرْکٍ وَ رُومٍ وَ صَقَالِبَةٍ فَتَعَجَّبْتُ مِنْ ذَلِکَ وَ قُلْتُ هَذَا وُلِدَ بِالْمَدِینَةِ وَ لَمْ یَظْهَرْ لِأَحَدٍ حَتَّی مَضَی أَبُو الْحَسَنِ (علیه السلام) وَ لَا رَآهُ أَحَدٌ فَکَیْفَ هَذَا أُحَدِّثُ نَفْسِی بِذَلِکَ فَأَقْبَلَ عَلَیَّ فَقَالَ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی بَیَّنَ حُجَّتَهُ مِنْ سَائِرِ خَلْقِهِ بِکُلِّ شَیْ ءٍ وَ یُعْطِیهِ اللُّغَاتِ وَ مَعْرِفَةَ الْأَنْسَابِ وَ الْآجَالِ وَ الْحَوَادِثِ وَ لَوْ لَا ذَلِکَ لَمْ یَکُنْ بَیْنَ الْحُجَّةِ وَ الْمَحْجُوجِ فَرْقٌ.

ابوحمزه نصیر خادم گفت: چندین بار شنیدم که امام حسن عسکری علیه السّلام با غلامانش به زبان خودشان سخن می‌گوید. اعم از ترکی و رومی و صقالبی. و از آن شگفت زده شدم و گفتم: ایشان در مدینه به دنیا آمده و تا شهادت حضرت هادی علیه السّلام نه ایشان نزد کسی رفت و نه کسی او را دیده تا این زبان‌ها را به او بیاموزد. پس این چگونه است؟ و در این باره با خودم سخن می‌گفتم که حضرت روی بمن نمود و خطاب بمن فرمودند: همانا بزرگ حجّتِ خود را از مردمان دیگر با هرچیزی ممتاز ساخته است، و به او زبان‌ها و شناخت نسَب‌ها و زمان مرگ و حوادث را عطا کرده است، و اگر چنین نبود میان حجّت خدای تعالی و مردم فرقی نبود.

الکافی، ط_الاسلامیه، ج ١، ص ۵٠٩

العلامة المجلسي رحمه الله:
«بين» أي ميز «بكل شيء» أي من صفات الكمال و منها العلم باللغات، أو من العلم بكل شيء، و مما يؤيد أن الإمام وجب أن يكون عالما بجميع اللغات أنه لو حضر عنده خصمان بغير لسانه و لم يوجد هناك مترجم لزم تعطيل الأحكام، و هو مع استلزامه تبدد النظام يوجب فوات الغرض من نصب الإمام، ولذلك يجب أن يكون الإمام عالما بجميع الأحكام.
مرآة العقول، ج۶، ص ١۵۶

درباره علمِ امام به جمیع لغات و زبان‌ها، علاوه بر روایات "الکافي" ‌شریف، در کتاب شریف "بصائر الدرجات" نیز بابی مستقل وارد شده است.